Και να πεις ότι δεν είχα ξανακούσει ζωντανά τον Δημήτρη Υφαντή…από τότε που μας συστήθηκε με το ¨Καίγομαι και σιγολιώνω¨, τουλάχιστον εδώ στην Αθήνα γιατί στα μέρη του τον ήξεραν πολύ πριν, έγινε αγαπημένος μου, εντάξει μπορεί να έπαιξε ρόλο και η μεγάλη μου αγάπη για το ηπειρώτικο τραγούδι.

Την Παρασκευή 10/10/2019 λοιπόν,  είχε την παρουσίαση του καινούργιου του δίσκού ¨ΣυνΩδεύοντας¨, 14 ηπειρώτικα τραγούδια δοσμένα με το δικό του τρόπο, στον ΣΤΝ club. Πήγα λοιπόν με διπλή ιδιότητα του θεατή και του παραγωγού.

Το πρόγραμμα άρχισε στις 10.45 περίπου και μία ώρα πριν το τέλος μας μίλησε για τον δίσκο του. Ξεκίνησε και μας πήρε μαζί του με τη φωνή του και τους πολύ καλούς μουσικούς του. Τραγούδια από την εποχή του Τρίφωνου, δημοτικά-κυρίως ηπειρώτικα και λαϊκά γέμισαν ένα τετράωρο, ναι καλά διαβάσατε, τετράωρο πρόγραμμα με μοναδικό διάλειμμα την δεκάλεπτη σπαρταριστή παρουσία του Χριστόφορου Ζαραλίκου στη σκηνή, ηπειρώτης κι αυτός.

Ο Δημήτρης, για όποιον δεν τον  έχει δει σε ζωντανή εμφάνιση, είναι, εκτός από πολύ καλός τραγουδιστής, πολύ επικοινωνιακός, με χιούμορ, είχαμε και τ΄ανεκδοτάκια μας από τον ίδιο με αναφορές, πού αλλού, στην Ήπειρο!, ΚΑΙ ακούραστος, ανεξάντλητος!
 Ήταν ικανός να  συνεχίσει μέχρι το ξημέρωμα. Άλλωστε ¨είμαι μαθημένος εγώ¨ μας είπε όταν πήγαμε να μιλήσουμε μετά το τέλος του προγράμματος. 
Πριν αρχίσει τα ηπειρώτικα λοιπόν, λέει ¨ένα κακό έχουν οι μουσικές σκηνές, δεν έχουν χώρο για χορό¨ Αρχίζει λοιπόν μ΄ένα ¨στα τρία¨και η υποφαινόμενη πιάνω απ΄το χέρι τον διπλανό μου όρθιο κι αρχίζουμε το χορό. Αυτό ήταν. Σηκώθηκαν καμιά δεκαριά άτομα μαζί μας κι άλλοι τόσοι μπροστά στο μπαρ του μαγαζιού και χορέψαμε με τη ψυχή μας. Δεν θέλαμε να τελειώσει με τίποτα αυτή η βραδιά. 

Κατά τις 2 λοιπόν εκεί που θα τελείωνε με δύο τελευταία τραγούδια, αρχίζει τα λαϊκά και το πρόγραμμα τελείωσε λίγο μετά τις 3. Ακούραστος σας λέω!

 

Έφυγα γεμάτη από ωραία ακούσματα και ξαλαφρωμένη από κάθε άσχημη διάθεση.  Αυτό είναι άλλωστε το ζητούμενο όταν πάω ν΄ακούσω μουσική και ο Δημήτρης Υφαντής το πέτυχε και με το παραπάνω. 

Να μας ξανάρθεις σύντομα Δημήτρη!