Καλησπέρα Μάρτζι…ερώτηση κλισέ το ξέρω αλλά το όνομα της μπάντας ιντριγκάρει πολυ…κι εμένα και τον κόσμο.Από πού πήρατε το όνομα σας;

Καλησπέρα Εύα! Το όνομά μας προέρχεται από την ονομασία ενός λατρεμένου φαγητού -για τους οπαδούς της χοληστερίνης τουλάχιστον- τις “τζουμπερίγκες” όπως λέγεται στα βόρεια της χώρας, αντίστοιχο με τις τσιγαρίδες που φτιάχνουμε οι νοτιότεροι. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου λοιπόν, σιγομουρμουρίζοντας αυτή τη λέξη κάνοντας κάποιες μικρές  αλλαγές στην προφορά της που θυμίζει πια κάτι από σκοτεινό Μεξικό που έχει αποτελέσει έμπνευση για τις δημιουργίες μας όπως dia de los muertos, ofrendas, calaveras, κτλ. προέκυψε το ονομά μας, Jumberingas (Τζαμμπερίνγκας)

Για τον πολύ κόσμο οι μουσικές σας ακούγονται λίγο περίεργες αν κι απο τις εκπομπές μου διαπίστωσα οτι τα τραγούδια σας αρέσουν ακριβώς γι’αυτό το λόγο,για τον περίεργο και πρωτότυπο ήχο τους.Ποιά ήταν τ’ακούσματα που σας οδήγησαν σ’αυτό τον ήχο;

Σ’ αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως το πρώτο υλικό των Jumberingas ηχογραφήθηκε από τα μέλη που απαρτίζαμε την μπάντα την εποχή εκείνη, γύρω στο 2015-2016 στη Θεσσαλονίκη: Μάρτζι Τρίκκα – Vox, Guitars, Bass, Mandolin, Tzouras & Lyrics,  Aριστοτέλης Μαυρόπουλος – Vox & Lyrics, Μπάμπης Τσοτάκης – Guitars, Percussion, Bass και Χριστόφορος Κονδύλης – Fiddle. Τα ακούσματά μας γενικά ποικίλαν και ποικίλουν ακόμη φυσικά ..κυρίως αφορούν στην country, blues, gospel, folk, κι americana μουσική, αλλά και bluegrass, rock’n’roll, rockabilly, μέχρι jazz και κλασσική ακόμη μουσική! Ωστόσο τα εύσημα για το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα του album ανήκουν στον Κωνσταντίνο Κοφίνα που έκανε την παραγωγή, την ηχογράφιση, τη μίξη και το master, στο Blueberry Productions Co .  

Απο πού αντλείτε έμπνευση στιχουργικά αλλά και συνθετικά;

Σχετικά με τους στίχους.. η έμπνευση έρχεται άλλες φορές από ταινίες, άλλες φορές από ιστορίες, μύθους και συνήθειες -κυρίως της αμερικανικής υπαίθρου,  ακόμη κι από καταστάσεις της καθημερινής ζωής τόσο του παρόντος όσο και του παρελθόντος είτε βιώνοντάς τες ή απλά παρατηρώντας τες. Συνθετικά, θεωρώ ότι σπουδαίο ρόλο έχουν παίξει τα ακούσματα που λέγαμε νωρίτερα μα πάντα το δυνατότερο χαρτί μας είναι η ψυχή μας σε ότι κάνουμε, αυτή οδηγεί κι εμείς ακολουθούμε..

Τι μουσικές ακούτε στο 24ωρο σας;Με τι ασχολείστε πέραν της μουσικής;

Κατ’ αρχάς, οι Jumberingas σήμερα είναι οι: Μάρτζι Τρίκκα – Vocals, Ukulele,  Γιάννης Αφένδρας – Guitars, Harmonica, Ukulele, Backing Vocals,  Κωνσταντίνος Νικολάου – Fiddle, Backing Vocals, Δημήτρης Βαρουξής – Bass και Δημήτρης Τσάρνος – Drums, Percussion. Πολλά άτομα οπότε και πολλές μουσικές και πολλές ασχολίες.. Ο καθένας από μας έχει τα γούστα του άλλος είναι πιο σκοτεινός, άλλος πιο φωτεινός, άλλος πιο ατμοσφαιρικός κτλ, ανάλογα και με τις καταστάσεις φυσικά.. πάντα όμως είμαστε σε ένα rock’n’roll κλίμα ! Σχετικά με το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου τώρα, άλλοι ασχολούμαστε με τη μουσική εξολοκλήρου ως σολίστες και δάσκαλοι, κι άλλοι τρέχουν και με άλλες δουλειές -όσον αφορά τα προς το ζην τουλάχιστον. Αν εννοείς για ελεύθερο χρόνο κτλ, δε νομίζω ότι απέχει κανείς από μας ιδιαίτερα από κάτι σχετικό με τη μουσική!

‘Οταν σε ακούω να τραγουδάς μου βγαίνει αυθόρμητα ο χαρακτηρισμός “θηλυκός Tom Waits“.Πώς νιώθεις γι’αυτό;

Περίεργα, μα σίγουρα γοητευμένη!  Στο παρελθόν έχω ακούσει και τον χαρακτηρισμό “θηλυκός Johnny Cash” ,χαχα, κολακευμένη γι’ αυτό επίσης φυσικά. Και οι δύο είναι τρομερά τεράστιοι καλλιτέχνες που τους αγαπώ και τους θαυμάζω ως το άπειρο.

Πώς αντιδρά ο κόσμος στα live σας;Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά να κάνετε ζωντανές εμφανίσεις σ’αυτή την πόλη;

Ο κόσμος περνά ωραία στα live μας, μπαίνει στο κλίμα γρήγορα κ αφήνεται στα συναισθήματα που νιώθει από τη μουσική μας, απολαμβάνει το original υλικό μας και χορεύει με τις διασκευές μας. Η αλήθεια είναι πως έχουμε παίξει πολύ στη Θεσσαλονίκη και τη βόρεια Ελλάδα γενικότερα αλλά και επαρχία πιο κεντρικά. Στην Αθήνα αυτό είναι το πρώτο δικό μας gig οπότε δε μπορώ να απαντήσω ακριβώς στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου.. Θα δείξει η νεκροψία και το μέλλον φαντάζομαι !

Για ποιούς λόγους αλλάξατε έδρα;

Εγώ προσωπικά, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Χαλκίδα, αλλά ήμουν για σπουδές και δουλειά μετέπειτα στη Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια, κάποια φάση αυτό βρήκε ταβάνι όμως, τελμάτωσε. Επομένως, πριν κανα χρόνο περίπου, για προσωπικούς, οικονομικούς αλλά και οικογενειακούς λόγους αποφάσισα να κάνω την τύχη μου στην Αθήνα. Για λίγο καιρό προσπαθήσαμε να “συντηρηθεί” η μπάντα παρ’ όλη την απόσταση, όμως αυτό ήταν πολύ δύσκολο κι εν τέλει δε δούλεψε. Ο καθένας είχε τις δουλειές του και τις ασχολίες του και κάποια στιγμή αυτό δε μπορούσε να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις ενός ενεργού σχήματος.. οπότε προκειμένου να υπάρχουμε, να κινούμαστε και να προχωρήσουμε σε νέες καταστάσεις κι εμπειρίες έπρεπε να  το στήσω από την αρχή εδώ.

Με ποιόν ξένο καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε αν αυτό θα ήταν δυνατό;

Δυστυχώς οι περισσότεροι ξένοι καλλιτέχνες που θαυμάζουμε έχουν αποχωρήσει απ’ τον κόσμο αυτό, εγώ προσωπικά για παράδειγμα λατρεύω την αμερικάνικη μουσική των 30’s.. όμως θα ήταν υπέροχο να συνεργαστούμε κάποια στιγμή με τα Rainbow Girls ή τους Morphine.

Τι να περιμένουμε απο τους Jumberingas?Τι μαγειρεύετε αυτό το διάστημα δισκογραφικά αλλά και γενικότερα;

Μόλις κάναμε ένα tour και θα ολοκληρώσουμε τον κύκλο αυτών των εμφανίσεων με το live του Σαββάτου στο Cabaret Voltaire. Σίγουρα θα κάνουμε κι άλλα live εδώ γύρω με τον καιρό, αλλά κύριος στόχος για το επόμενο διάστημα είναι να επεξεργαστούμε τις νέες ιδέες μας και να περάσουμε στις ηχογραφήσεις για τη δημιουργία του επόμενού μας δίσκου.

Ποιές είναι οι ελπίδες και τα όνειρα σας για το μέλλον;

Αφενός να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν επιτυχώς οι νέες δημιουργίες μας, να συνεχίζουμε να εκφραζόμαστε αληθινά μέσα από τη μουσική μας, να ταξιδεύουν τα τραγούδια μας, κι αφετέρου να  είμαστε όλοι καλά και να περνάμε ακόμα καλύτερα περιτριγυρισμένοι από όμορφους ανθρώπους και μουσικές!

Τι να σας ευχηθούμε;

Κάθε ευχή από καρδιάς είναι καλοδεχούμενη!
Εμείς για την ώρα σας ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συζήτηση, και ευχόμαστε καλή συνέχεια και να τα πούμε σύντομα κι από κοντά!