Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε το live του Αλέξανδρου από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η εμφάνιση του στον Σταυρό του νότου. Λίγο το ότι η φωνή του μας θύμιζε το καλοκαιρινό…στόμα που γελά, λίγο το ότι μέσα μας ξέραμε καλά ότι η ο Αλέξανδρος θα μας ξεσηκώσει και είχαμε ανάγκη από ένα ξέσπασμα ώσπου να ‘ρθει το καλοκαίρι με τις συναυλίες, κατεβήκαμε στη σκηνή του Νέου Κόσμου την Τετάρτη (20 Φλεβάρη) χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.

Κι ήταν όλοι εκεί. Ήταν όλοι δίπλα στον Αλέξανδρο να τραγουδούν μαζί του στο πρώτο βήμα του, για να του δείξουν –και να το καταλάβουμε κι οι ίδιοι- ότι από τώρα ξεκινάνε τα σπουδαία.

Κι ο Αλέξανδρος μας αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο: τραγούδησε τα του Σωκράτη, τα του Θανάση, τα του ίδιου και –το κυριότερο- τα της ψυχής του. Μας πήρε από τα πάρκα, τα τσιπουράδικα και τις συναυλίες και μας πήγε όπου εκείνος ήθελε. Τραγούδησε με τους φίλους του και για τους φίλους του (με αποκορύφωμα την απρόσμενη εμφάνιση του Κωσταντή του Πιστιόλη), μας είπε ιστορίες για τραγούδια και γέλασε δυνατά σε κάθε απάντηση του κοινού.

Ίσως ό,τι κι αν γράψω για την βραδιά που μας χάρισε ο Αλέξανδρος να μην είναι αρκετό για να μιλήσω για όσα ζήσαμε στον Σταυρό μαζί του.
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ήμασταν μάρτυρες μιας νέας αρχής.

Για τον Octava Radio

Γιάννης Χ.