Χαρά και χορός είναι οι πρώτες δύο λέξεις που μου ‘ρχονται στο μυαλό μετά τη βραδιά που πέρασα μαζί τους στην κεντρική σκηνή του ΣτΝ. 

Το ταλέντο τους βέβαια και κυρίως η πολλή δουλειά που γίνεται από τα παιδιά για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατα και αδιαμφισβήτητα.

 

Η μελέτη των διαφόρων ειδών μουσικής, βαλκανική, μεσογειακή, τσιγγάνικη, παραδοσιακή ελληνική…, που αναμιγνύουν και ενσωματώνουν πολύ πολύ όμορφα στα δικά τους κομμάτια, δείχνουν ανθρώπους που αγαπούν και σέβονται τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες του κάθε είδους. Την ίδια στιγμή δε, μπορούν και την αποδίδουν με μια φρεσκάδα που περνάει πολύ εύκολα στη νέα γενιά χωρίς να  ξενίζει καθόλου τις πιο ¨παλιές¨. Κι αυτό είναι κάτι πρόσεξα με έκπληξη στο κοινό που ήταν από κάτω, από -20 έως 60+!

Με το που βγαίνουν στη σκηνή, με τα πολλά πολλά όργανα σημειωτέον, κι αρχίζουν να παίζουν τις πρώτες νότες τα σώματα αυτονομούνται κι αρχίζουν να λικνίζονται είτε είσαι όρθιος είτε καθιστός. Πολύ σωστή κίνηση η απουσία των τραπεζιών μπροστά απ΄τη σκηνή και στο μεγαλύτερο κομμάτι του μαγαζιού. Babo Koro ευχαριστούμε πολύ για την ψυχαγωγία και τη χαρά που μας δώσατε αυτό το βράδυ.
Ραντεβού στα επόμενα!

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο σχήμα που ξεκίνησε το πρόγραμμα, τον Βασίλη Πετρίδη και τους Γκαϊλέ. Ένα μουσικό σχήμα από την Θεσσαλονίκη που με επιρροές από παραδοσιακούς, ρεμπέτικους, έντεχνους και ροκ ήχους, έφτιαξαν τα δικά τους τραγούδια που περικλείονται στον δίσκο ¨Δανεικά και Κλεμμένα¨ με παραγωγό τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Πολύ ωραία ακούσματα, γεμάτα απ΄ αυτά που απασχολούν όλους μας τον καιρό αυτό που ζούμε, την επικοινωνία μεταξύ μας, τις δυσκολίες που προκαλεί η κρίση, τη μοναξιά, την ανάγκη συνεύρεσης. Θα θέλαμε να τους δούμε και σε ένα ολόκληρο μουσικό πρόγραμμα να τους χορτάσουμε.

Καλή αντάμωση Γκαϊλέ!