22/11/2019 Blues Wire and Eliana’s One Woman Band  @ΙΛΙΟΝ plus

Μια νύχτα με λίγη ψύχρα,η πρώτη για την ακρίβεια που θύμιζε χειμώνα…φαινόταν πως θα ήταν μαγική δηλαδή.

Αυτό που δε φαινόταν ήταν το πόσο μαγική θα ήταν….

Άφιξη στο Ίλιον plus και είσοδος στο μαγαζί μετά τα απαραίτητα απανωτά τσιγάρα αντικαπνιστικός νόμος γαρ…φιλιά και κουβεντούλα με τα μέλη των Blues Wire και….

γντανγκ!!!Μια κιθάρα και μια δυνατή καθαρή φωνή ακούγονται από μέσα…η Ελιάνα έχει ανέβει στη σκηνή κι έχει ξεκινήσει το σετ της.Η μικροσκοπική Ελιάνα που γεμίζει το χώρο με την παρουσία της και τη φωνή της που έχει τόση ψυχή όσο δέκα μπάντες μαζί!!!

Λιτή παρουσία,μια κιθάρα στα χέρια της,κρουστά στα πόδια,απίστευτες slide πενιές…συμπτωματικά χτές ήταν η επέτειος του θανάτου του αγαπημένου κιθαρίστα Rod Price των Foghat ενός μάστορα της slide κιθάρας που θα ήταν πολύ περήφανος ακούγοντας την Ελιάνα όπως κι ο Duane Allman.Η Ελιάνα μπορεί να μην έχει την παρουσία της Koko Taylor αλλά έχει το εκτόπισμα της Jo Ann Kelly που όπως λέγεται ήταν η μόνη λευκή που είχε το σεβασμό των μαύρων μπλούζμεν της παλιάς σχολής.Της μοιάζει κι αρκετά με τα γυαλάκια της και το απλό ντύσιμο της,ένα κορίτσι σεμνό που όταν ανεβαίνει στη σκηνή σε στέλνει αδιάβαστο καταθέτοντας την ψυχή της και το πάθος της γι’αυτό που αγαπά τόσο πολύ να κάνει.Παραδοσιακά τραγούδια όπως το If I Had possesion over judgement day αλλά και δικό της υλικό όπως τα Common People τραγούδι που γράφτηκε όπως μας είπε για την τραγωδία που συνέβει στο Μάτι ή το Plastic Bag.

Από τις πιό ευχάριστες εκπλήξεις της ντόπιας σκηνής λοιπόν η Ελιάνα,χωρίς στράς και φιοριτούρες,χωρίς παρλαπίπες και κόλπα εντυπωσιασμού.Μην τη χάσετε,θα χάσετε!!Έχετε πολλά να μάθετε απο το κοριτσάκι με τη resonator για το πώς παίζονται τα μπλούζ και το τι κάνει μια φωνή που έχει ΨΥΧΗ και λόγο ύπαρξης.

Τη σκυτάλη πήραν οι Blues Wire που για άλλη μια φορά έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνείας και δεξιοτεχνίας.Οι πασίγνωστοι και σεμνότατοι Blues Wire που όταν τους έδωσα τα συγχαρητήρια μου για την εξαιρετική τους εμφάνιση μ’ευχαρίστησαν προσθέτοντας απλά ότι την επόμενη θα είναι καλύτεροι.Έτσι είναι ο πραγματικά μεγάλος καλλιτέχνης βλέπετε…ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος με την απόδοση του και συνέχεια κυνηγάει το καλύτερο βελτιώνοντας τον εαυτό του αδιάκοπα.

Αγαπημένα τραγούδια όπως το Foolish Pride από το πρόσφατο άλμπουμ των Blues Wire,Nous που μπήκε στην καρδιά μου απο τις πρώτες του νότες,ένα εξαιρετικό απο κάθε άποψη Man of Constant Sorrow κι ενα καθηλωτικό Land of No Pain φόρο τιμής στον Gregg Allman,καλλιτέχνη που πραγματικά λατρεύω,ανάμεσα σε άλλα.

Ο μεγάλος Ηλίας Ζά’ι’κος που έχει δίπλα του πιστούς συνεργάτες και φύλακες άγγελους τη βασίλισσα των ντράμς Νίκη Γουρζουλίδου -μικρή στο μάτι αλλά πραγματικός οδοστρωτήρας επί σκηνής που μας κατέπληξε για άλλη μια φορά με το απίστευτο σόλο της στα τύμπανα και το Σωτήρη Ζήση,τον καλύτερο μπασίστα που έβγαλε αυτή η χώρα.Καθηλωτικός για άλλη μια φορά,γεννημένος για πολύ μεγάλα πράγματα.

Φιλικές συμμετοχές απο τη Σάσα Παπαλάμπρου στο Ain’t no Sunshine,φωνάρα και εκρηκτική παρουσία που θα μας απασχολήσει σίγουρα στο μέλλον και το Γιάννη Παχύδη των Daddy’s Work Blues Band στη φυσαρμόνικα με κορυφαία στιγμή ‘ένα Rollin and Tumblin βγαλμένο απ’τα juke joints της Λουισιάνα…ένα τρελό τζαμάρισμα των Blues Wire,της Ελιάνας και του Γιάννη Παχύδη.

Η λέξη που χαρακτηρίζει τη χτεσινή βραδιά είναι….μυσταγωγία.

Ο ήχος άψογος,τα φώτα δε βοήθησαν το κινητό μου αλλά δεν ενόχλησαν ούτε τους καλλιτέχνες ούτε το κοινό,πράγμα που ήταν και το ζητούμενο.Ζεστός και φιλικός ο χώρος του ΙΛΙΟΝ plus ένας χώρος που δε σε τρομάζει αλλά σ’αγκαλιάζει.

Λίγοι και καλοί στο Ίλιον plus,εραστές των μπλούζ και φανατικοί οπαδοί της μουσικής αυτής που προτίμησαν να πάρουν μέρος στο μυστήριο των Blues Wire και Eliana One Woman Band παρά να παραβρεθούν στο κοινωνικό γεγονός των Pavlov’s Dog.Κοινό που γνωρίζει γιατί ακολουθεί τον Ηλία Ζά’ι’κο και τ αδέλφια του,κοινό που θέλει να βαπτιστεί στην κολυμπήθρα των μπλούζ κι όχι να κάνει check in και να τους δούν.

Off stage ο Ηλίας Ζά’ι’κος σε τρελά κέφια,μας έλεγε ιστορίες που έφερναν ανατριχίλα και μεγάλωναν κι άλλο το σεβασμό μας για το άτομο του…δεν είναι λίγο ξέρετε να έχεις παίξει μ’έναν  Champion Jack Dupree και να παραμένεις…ΣΕΜΝΟΣ!!!

Keep the Blues Alive…μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούμε η οποία θα είναι πολύ σύντομα…