Bog art – Thornbush (νέο άλμπουμ) Octava Radio

“Κοντά στο σπίτι όπου μεγαλώσαμε υπήρχε ένας τεράστιος θάμνος από αγκάθια. Ένας θάμνος τόσο μεγάλος που με τον καιρό, χάρη στην αδιαφορία των ανθρώπων και τις δικές του αθόρυβες και υπομονετικές προσπάθειες, κατέληξε να καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικόπεδο. Κανείς δεν τον πλησίαζε αυτόν τον θάμνο, αφού, πέρα από μερικά άγρια βατόμουρα και πολλές γρατζουνιές, δεν έμοιαζε να έχει να προσφέρει τίποτα. Ωστόσο, τα παιδιά της γειτονιάς είχαμε ανοίξει μέσα του ένα δαιδαλώδες δίκτυο από τούνελ τα οποία συνδέονταν και οδηγούσαν σε ένα σφαιρικό δωμάτιο στο κέντρο του αγκαθωτού θάμνου. Εκεί γλιστρούσαμε προχωρώντας με τα γόνατα όταν θέλαμε να μείνουμε μόνοι μας, όταν θέλαμε να κρυφτούμε από τους μεγάλους ή όταν θέλαμε να νιώσουμε ασφαλείς από πραγματικούς και φανταστικούς κινδύνους, στην καρδιά ενός αγκάθινου κόσμου ο οποίος μας ανήκε ολοκληρωτικά. Στη φύση, βλέπεις, οτιδήποτε είναι ευαίσθητο ή διαθέτει κάτι πολύτιμο που αξίζει να προστατευτεί από τρίτους έχει αγκάθια• αν όμως κάποιος δεν έχει δικά του αγκάθια τότε μπορεί να δανειστεί τέτοια από κάποιον άλλον που έχει περίσσευμα…”

Το Thornbush, ηχογραφημένο το φθινόπωρο του 2019, με τον Γιάννη Αναγνωστάτο (Λόλεκ) στη θέση του παραγωγού, είναι το τρίτο άλμπουμ των Bog art –το πρώτο του σχήματος έπειτα από την επιβίβαση σε αυτό του κιθαρίστα Θέμη Βασιλείου (Sons of Zevedeus). Περιλαμβάνει επτά τραγούδια που μιλούν για την αγάπη, τη ζωή, τον θάνατο και άλλες ανθρώπινες αγωνίες. Προβάλλει ως το τελευταίο μουσικό δημιούργημα ενός συγκροτήματος που, από το 2003, εξελίσσει διαρκώς τα εκφραστικά του μέσα, ενσωματώνοντας κάθε είδους ερεθίσματα και επιρροές για να συνθέσει ένα ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο δύσκολα μπορεί να τυποποιηθεί και –προς μεγάλη ικανοποίηση των δημιουργών του– σπάνια δέχεται ετικέτες που το εντάσσουν σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία. Με το Thornbush oι Bog art τραβούν για λίγο τα αγκάθια στο πλάι και προσκαλούν τους ακροατές στο εσωτερικό ενός διαφορετικού κόσμου, ο οποίος μπορεί να προσφέρει έντονες συγκινήσεις σε εκείνους που είναι διατεθειμένοι να αφήσουν στην είσοδο του όλα όσα γνωρίζουν, προκειμένου να έρθουν σε επαφή με κάτι τόσο καινούργιο και αληθινό όσο ο πόνος από ένα αγκάθι που σε αγγίζει μέσα σε ένα όνειρο και, χωρίς να σου αφήσει σημάδι σε κανένα δάχτυλο, σε ξυπνάει και μερικές φορές δεν σε αφήνει να ξανακοιμηθείς.