Οι Jumberingas λοιπόν που όπως μας είπε η Μάρτζι πήραν τ’όνομα τους από την ονομασία ενός λατρεμένου φαγητού για τους οπαδούς της χοληστερίνης τουλάχιστον, τις “τζουμπερίγκες” όπως λέγεται στα βόρεια της χώρας, αντίστοιχο με τις τσιγαρίδες που φτιάχνουμε οι νοτιότεροι. “Μεταξύ σοβαρού κι αστείου λοιπόν, σιγομουρμουρίζοντας αυτή τη λέξη κάνοντας κάποιες μικρές αλλαγές στην προφορά της που θυμίζει πια κάτι από σκοτεινό Μεξικό που έχει αποτελέσει έμπνευση για τις δημιουργίες μας όπως dia de los muertos, ofrendas, calaveras, κτλ. προέκυψε το ονομά μας, Jumberingas (Τζαμμπερίνγκας)”
Οι Jumberingas καταρχήν είναι οι: Μάρτζι Τρίκκα – Vocals, Ukulele, Γιάννης Αφένδρας – Guitars, Harmonica, Ukulele, Backing Vocals, Κωνσταντίνος Νικολάου – Fiddle, Backing Vocals, Δημήτρης Βαρουξής – Bass και Δημήτρης Τσάρνος – Drums, Percussion.
Μπαίνοντας στόν πανέμορφο χώρο του Cabaret Voltaire συναντήσαμε τούς Jumberingas,άνετους,φιλικούς που μας καλοδέχτηκαν και γιατί το λεω τώρα αυτό;Γιατί έχει σημασία!!!
Δεν άργησαν πολύ ν’ανέβουν στη σκηνή και να ξεδιπλώσουν τις χάρες τους…κι έχουν πολλές χάρες αυτά τα παιδιά,χάρες που γίνονται χαρές για μας που τους παρακολουθούμε.
Δικά τους τραγούδια,original συνθέσεις αλλά και διασκευές για όλα τα γούστα.Προσέξτε,διασκευές και όχι επανεκτελέσεις…με το δικό τους χρώμα κι όχι πιστό αντίγραφο των αυθεντικών ή κακέκτυπο.
Το κέφι ξεχείλιζε και μεταδόθηκε γρήγορα στο κοινό που τραγουδούσε και κουνιόταν στους ρυθμούς των Jumberingas και τι να πρωτοπείς για αυτά τα παιδιά;Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις;
Εξαιρετικός ο Fiddler,Κωνσταντίνος Νικολάου που έκανε και τα Backing Vocals,δίνοντας μας να καταλάβουμε ότι το βιολί δεν είναι ένα οργανάκι που απλά υπάρχει για να υπάρχει γιατί το βιολί έχει ψυχή και φωνή που δε γίνεται να φιμώσεις κι επιβάλλεται να του δώσεις τη σημασία που του αξίζει.Ο Δημήτρης Τσάρνος,Drums-Percussion έδινε το ρυθμό σ’αυτό το γλέντι σε άψογη συνεργασία με τον έτερο συνωμότη του ρυθμού,Δημήτρη Βαρουξή στο μπάσο που αν και βρισκόταν πίσω πίσω στο βάθος κήπος δεν πέρασε απαρητήρητος ούτε λεπτό.Ένας μπασίστας που μπήκε στην καρδιά μου,σεμνός,μαζεμένος στη συμπεριφορά αλλά όχι στο παίξιμο που ξεχωρίζει με τις νότες του και το στύλ του.Ο Γιάννης Αφένδρας είναι η αγαπημένη μου περίπτωση κιθαρίστα.Χωρίς φιοριτούρες και ποζεριλίκια,χωρίς τρύκ εντυπωσιασμού,σε συνεπαίρνει.Κάνει την κιθάρα του να κελαηδάει,να διηγείται τις ιστορίες των Jumberingas μ’έναν τρόπο που σε συνεπαίρνει.Δεν περνά απαρατηρήτος επ’ουδενί χωρίς να πουλάει σταριλίκι κι είναι στ’αλήθεια τόσο εξαιρετικός κιθαρίστας που δε χρειάζεται χλιδάτες κιθάρες και τριανταοχτώ πετάλια για να σε κάνει να κλάψεις απο χαρά ή συγκίνηση με τα τραγούδια που παίζει.Όχι ότι αν είχε τριανταοχτώ πετάλια ή και παραπάνω θα γινόταν βαρετός αφού εκτός απο ταλέντο έχει ΚΑΙ μέτρο.
Last but not least η Μάρτζι Τρίκκα στα φωνητικά και στο Ukulele,η επιτομή της frontwoman.Πανέμορφη παρουσία που αλληλεπιδρούσε με το κοινό,συζητώντας μαζί μας και χορεύοντας ασταμάτητα πάνω στη σκηνή σαν αληθινό country girl.Τσαχπινιά και χάρη,πάθος γι’αυτό που κάνει με τη στόφα μιάς στάρ και τη γλύκα και την καταδεκτικότητα του κοριτσιού της διπλανής πόρτας.The girl knows how to do it,πραγματική καρδιοκλέφτρα που μπορεί να σε κάνει να παρτάρεις αλλά και να σε βάλει να εξερευνήσεις τα σκοτάδια των στίχων της.
Πρώτο λάιβ των Jumberingas στήν Αθήνα που ειλικρινά δεν έχουν κάτι να βελτιώσουν ούτε κάτι να ζηλέψουν από άλλες μπάντες που έχουν χρόνια στην πλάτη τους.Μικρό το κοινό αλλά ιδιαίτερα θερμό,συμμετείχε,έδειχνε το πόσο καλά περνάει και ήταν ζεστό με την μπάντα απο την αρχή.Δεν ήταν άλλωστε και δύσκολο αφού φρόντισαν γι’αυτό οι Jumberingas,το πιο νόστιμο γκρούπ των τελευταίων μηνών.Καλοκουρδισμένοι,καλοστημένοι,σε άψογη συνεργασία μεταξύ τους.Έχουν πάρα πολλά να μας δώσουν ακόμα κι αν είναι τόσο άψογοι ως πρωτάρηδες δεν μπορώ καν να φανταστώ τη συνέχεια…απλά,sky is the limit και δε μετάνιωσα καθόλου που επέλεξα να περάσω το βράδυ μου μαζί τους σε ένα σαββατοκύριακο γεμάτο απο λάιβς και ζωντανές εμφανίσεις.
‘Ενας έρωτας γεννήθηκε το Σάββατο 8/2 στο Cabaret Voltaire κι ανυπομονώ για την επόμενη συνεύρεση.
Στα συν της βραδιάς ο ήχος,συγχαρητήρια γι’αυτό στο πανέμορφο και τόσο φιλόξενο Cabaret Voltaire.
Συμπερασμα;I NEED MORE…