[toggle title=”Hellfest Open Air 2014″]

Οκτώβριος 2013 και χαζεύοντας στο ίντερνετ για τα φεστιβάλ του καλοκαιριού,το μάτι μου έπεσε καρφί στο φεστιβάλ το οποίο αποτέλεσε το βάπτισμα του πυρός για μένα το 2012 όπου πήγα για πρώτη φορά σε ένα μεγάλο ευρωπαικό φεστιβάλ…Hellfest Open Air
Ο καιρός πέρασε και ήρθε η μέρα αναχώρισης μου,Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014 και ώρα 6 το πρωί….Είχα μακρύ ταξίδι μπροστά μου καθώς η πτήση ήταν με 2ωρη στάση στην Ρώμη και προσγείωση στο αεροδρόμιο του Παρισιού στις 11.30 ώρα Γαλλίας και από κει 4ωρη διαδρομή με αυτοκίνητο δυτικά του Παρισιού,στην μεριά του ατλαντικού,στην πόλη της Νάντ.
Βραδάκι Πέμπτης λοιπόν και η παρέα μας συγκεντρώθηκε στην Νάντ,κάναμε τις απαραίτητες βόλτες στην παλιά μεσσαιωνική πόλη της Νάντ,κάναμε τα ψώνια μας,φάγαμε και κλείσαμε την βραδιά με μπόλικη μπύρα σε μια Irish Pub που βρισκόταν σε ένα απο τα στενά γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης…..
Ξημέρωσε Παρασκευή….ήπιαμε τον αναγκαίο καφέ για να ανοίξει το μάτι και ετοιμαστήκαμε για να πάμε στο φεστιβάλ.μισή ωρίτσα διαδρομή απο την Νάντ μέχρι την Clisson,ενα χωριό παραδίπλα,με τον καιρό σύμμαχό μας και να΄μαστε μέσα στον χώρο του φεστιβάλ…
Τα συναισθήματα ανάμικτα και μια μικρή δόση ζήλειας διότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο..
3ήμερο φεστιβάλ με 6 stages και 160 μπάντες,άκρως οργανομένο και στημένο σωστά που λες χαλάλι τα 190 ευρώ του εισιτηρίου…
Την 1η μέρα είχε μπαντες όπως οι Satan(uk),M.O.D.,Therapy,Slapshot,Death Angel,Rob Zombie,Sepultura,Iron Maiden,Slayer,Watain,Sabaton και συμμετείχαν και οι δικοί μας Septic Flesh
Την 2η μέρα είχε Skid Row,Skyclad,Status Quo,Hatebreed,Clutch,Soulfly,Deep Purple,Eluveitie,Monster Magnet,Aerosmith,Avenged Sevenfold κ.α.
Την 3η μέρα έκλεισαν το φεστιβάλ μπάντες όπως Year of the Goat,In Solitude,Powerwolf,Angra,Annihilator,Dark Angel,Mad Sin,Misfits,Turbonegro,Flogging Molly,Emperor,Soundgarden,Black Sabbath.
3 μέρες πέρασαν χωρίς καν να το καταλάβουμε,με μια ανάσα δηλαδή,με πολύ γέλιο,άφθονη παγωμένη μπύρα, πολύ αντηλιακό και ακόμα περισσότερο Rock και Heavy Metal….Το ελληνικό στοιχείο ήταν έντονο με πάνω απο 40 άτομα και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Octava Radio απο αυτήν την συνάντηση!!!!!
Άντε με το καλό…και του χρόνου πάλι!!!!

Για τον Octava Radio
Αντώνης TrueBeleiver Ξενάκης
Visions of Metal

[/toggle][toggle title=”Enforcer-Streamroller Assault-Noise Disorder-No Flame Candle @ Κυτταρο”]

Κυριακή απόγευμα και κάποιες υποχρεώσεις με οδήγησαν στο σημείο να φτάσω στο Κύτταρο μετά την έναρξη της συναυλίας με αποτέλεσμα να χάσω την εμφάνιση των No Flame Candle και Noise Disorder….

Φτάνοντας κατά τις 9 το βραδάκι λοιπόν μπήκα στο Κύτταρο το οποίο δεν ήταν και ασφυκτικά γεμάτο,κάτι που έκανε πιο ευχάριστη την ατμόσφαιρα, και εκείνη την ώρα θα έκαναν την εμφάνιση τους οι Steamroller Assault τους οποίους είχαμε και την τιμή να φιλοξενίσουμε στο στούντιο του Octava Radio ένα περίπου μήνα πριν.

Τα φώτα έσβησαν….και το Red light mistress πήρε σάρκα και οστά απο τα ηχεία του Κυττάρου….χωρίς καν να το καταλάβω ήρθε το Evil is my middle name και έβλεπα γύρω μου να γίνεται πανικός….You ain’t so pretty when i’m sober,Devil’s Bar,Midnight Blues και Born for Destruction ήρθαν σιγά σιγά να συμπληρώσουν το setlist…When a girl loves a woman(lesbo action),με Νίκο Παπακώστα(Convixion-Strikelight) να δίνει το στίγμα του στα φωνητικά και Iron Death ήρθαν οι Steamroller Assault  να ολοκληρώσουν τον χαμό γινόταν μέχρι και το “Επος” Born for destruction….

Δεν αρκέστηκαν μονο σε αυτό…..

Θέλοντας να αποτελειώσουν οτιδήποτε υπήρχε στο Κύτταρο έκλεισαν με μια διασκευή από Running Wild…έπαιξαν το Bad to the bone….και η καταστροφή επήλθε στο Κύτταρο με τον κόσμο να ανταποκρίνεται ενεργά στα 40 λεπτα του setlist τους…

Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ο ογκώδης και γεμάτος ήχος που είχαν και η αστείρευτη ενέργεια που έβγαζαν επάνω στο σανίδι…ήχος που “σπάει τσιμέντα” και ενέργεια που “σκίζει βουνά” στην κυριολεξία!!!!

Σειρά πήραν οι headliners του live,οι Σουηδοι Enforcer…

Ιδιαίτερα αγαπητοί στον ελληνικό κοινό και με 3 αλμπουμ στα κυτάπια τους ήρθαν για μια ακόμα φορά στην χώρα μας για να μας πάρουν τα μυαλά με τα τραγούδα τους!!!

Βάζοντας ως εισαγωγή για την εμφάνιση τους το Diamonds and Rust σε διασκευη απο Judas Priest,βγήκαν στην σκηνή και τα “έσπασαν” στην κυριολεξία παίζοντας το Death rides this night…

Ενέργεια,δύναμη,πάθος είναι το τρίπτυχο που χαρακτηρίζει αυτή την μπάντα η οποία την δίνει απλόχερα και στο κοινό της!!!

Το setlist τους έβαλε φωτιά στην κονσόλα και στα ηχεία και ο κόσμος δόθηκε στον καταιγιστικό tempo των κομματιών τους…Mesmerized by fire,Live for tonight,On the loose,Katana,Scream of the savage,Take me out of this nightmare,Fire walk with me,Run for your life,Silent hour/The conjugation,Satan και Into the night συμπλήρωσαν το σετ με αποτελείωμα μια διασκευή που με άφησε  με το στόμα ανοιχτό….Venom και Countess Bathory και το Κύτταρο να σείεται εκείνη την στιγμή!!!!…..έκλεισαν με το πιο γνωστό τους κομμάτι,το Midnight Vice, αποτελειώνοντας οτιδήποτε στεκόταν όρθιο μέσα στο Κύτταρο.

Οι εντυπώσεις ήταν άκρως ικανοποιητικές που αποκόμισα για μια ακόμα φορά που τους είδα και το θετικότερο όλων ήταν η εμφάνιση των Steamroller Assault….

Υ.Γ.:Όσοι δεν τους έχετε δει,Κυριακή 22 Ιουνίου στο An Club στα εξάρχεια εμφανίζονται με τους War Dance και τους Erase

Αντώνης TrueBeliever Ξενάκης

Για τον Octava Radio/Visions of Metal

[/toggle][toggle title=”Φεστιβάλ Ρίζα στη Πρίζα @ Τριανόν”]

Πέμπτη βράδυ μου λένε:-Αύριο πάμε “Planet”;

-Λυπάμαι παίδες , εγώ αύριο πάω “Ρίζα στην Πρίζα”.
-“Ρίζα στην Πρίζα”, τι είναι αυτό; ρώτησαν με απορία.
Και για μια ακόμα φορά δεν ήξερα να τους πω περισσότερα πέραν του ονόματος.
‘Ο,τι ήξερα ήταν ότι επρόκειτο για ένα διήμερο φεστιβάλ με μπάντες που θα συνδύαζαν παράδοση με μοντέρνα μουσική. Τα συγκροτήματα που θα έπαιζαν δεν τα είχα ξανακούσει και σε καμία περίπτωση δεν είχα ιδέα του τι θα αντιμετωπίσω. Αλλά μια ακόμα φορά η περιέργεια νίκησε την άγνοια και έτσι βρέθηκα γύρω στις 9 το βράδυ στο κινηματοθέατρο Τριανόν .
Ένας κύριος με γλυκό χαμόγελο μου έδωσε το εισιτήριο και μου ευχήθηκε «καλή διασκέδαση». Νομίζω ότι του απάντησα «μακάρι» και πήγα προς την αίθουσα.

Όταν μπήκα μέσα μια κομπανία ήταν ήδη στην σκηνή και έπαιζε ένα κομμάτι που κάτι μου θύμιζε . Στο θέατρο δεν ακουγόταν το παραμικρό. Το τραγούδι τελειώνει και η κομπανία συστήνεται σε ένα κοινό που χειροκροτεί. Είναι οι Τζουράν Τζουράν, και «καλό μας ταξίδι» σκέφτομαι εγώ . Ξεκινώντας με μια διασκευή σε ένα παραδοσιακό (Η Ρωμιοπούλα) μπήκαν μετά στα δικά τους μονοπάτια με ήχους και στίχους που ανάβλυζαν συναισθήματα και μηνύματα. Έπαιξαν κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο ( Μικρές εστίες αντίστασης παντού) και με λίγα λόγια άνοιξαν τα μάτια μου σε ένα μουσικό κόσμο τόσο μακρινό από τα δικά μου ακούσματα και όμως τόσο νοσταλγικό και σύγχρονο.

Μετά από λίγο-μου φάνηκε εμένα- κατέβηκαν από την σκηνή και με γρήγορο ρυθμό έδωσαν πάσα στους Ελελέυ . Έπαθα πλάκα! Η Αγγελική Τουμπανάκη στη φωνή έδινε τον καλύτερό της εαυτό με πολύ ζωντάνια και ενέργεια ερμηνεύοντας κομμάτια δικά τους και όχι μόνο. Φωνή δυνατή, καθαρή και όμως μεστή ,έκανε το ακροατήριο να χάνεται σε δικές του σκέψης ακούγοντάς την κάθε φορά που η ίδια έκλεινε τα μάτια για να αφεθεί στο ρυθμό της μουσικής.

Λίγη ώρα πάλι περνά και στη σκηνή ανεβαίνουν πέντε νοματαίοι . Κάποια στιγμή όταν γινόταν ένα γρήγορο soundcheck έπιασε τ’ αυτί το σύριγμα λύρας. Μια «δική» μου ρίζα αναστατώθηκε,  ανασηκώθηκα  και κοίταξα ψηλά. Τότε πρόσεξα για πρώτη φορά ότι ο «ουρανός» του Τριανόν ήταν τραβηγμένος και όλη αυτή η συναυλία γινόταν κάτω από ένα θολό μα έναστρο –όσο μπορεί να γίνει- αθηναϊκό ουρανό. Μέχρι να χαζέψω την ανακάλυψή μου οι Βόμβοι έκαναν τις δέουσες μουσικές συστάσεις τους. Αν τα προηγούμενα σχήματα με είχαν ξεσηκώσει/βάλει σε σκέψεις/πριζώσει , ε! οι Βόμβοι με έστειλαν σε άλλα επίπεδα. Στίχοι ικανοί να ξεκινήσουν πορεία , η μουσική με τόσο βαθιές παραδοσιακές επιρροές και η ερμηνεία κέντημα . Και να ήθελα να χαθώ σε σκέψεις δεν μπορούσα . Το ένα κομμάτι διαδεχόταν το άλλο και ο τραγουδιστής κάθε φορά μας έμπαζε στην λογική και στην ιστορία του όταν το έγραφαν. Ίσως να έπαιξαν λίγο παραπάνω από τους προηγούμενους αλλά και πάλι λίγο μου φάνηκε. Ευχαριστώντας έναν –έναν τους υπόλοιπους συμμετέχοντες του φεστιβάλ , παρουσίασαν τους επόμενους και κατέβηκαν καταχειροκροτούμενοι και αυτοί.

Για την συνέχεια είχα δύο ονόματα! Κρίστυ Στασινοπούλου και Σταύρος Καλυβιώτης. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι να περιμένω και σίγουρα δεν φαντάστηκα αυτό που ήρθε. Με ένα άσμα αφιερωμένο στον ζωοδότη Ήλιο, μπήκα σε μυστικά μονοπάτια . Και όχι γιατί ήταν κρυφά αλλά γιατί θα έπρεπε να είσαι μυημένος στις γνώσεις τους για να τα ακολουθήσεις. Μελωδίες ήρεμες και η κελαριστή φωνή της Κρίστυς έδενε με αρμονία τα ηλεκτρικά όργανα που χρησιμοποιούσε  ο “DrCaligari”  . Και με αυτούς τους ήχους το ταξίδι ξεκίνησε από αρχαία ιερά δάση , για να μεταφερθεί στα βάθη της Ανατολής ,για να επιστρέψουμε και πάλι στην αρχαιότητα και στο σήμερα χωρίς να συναισθανθούμε τον χρόνο να περνάει …

…και να φτάνει η στιγμή που ανεβαίνουν στην σκηνή πάλι δύο άνθρωποι. Ένας άντρας( Παν Καπερνέκας) στέκεται πίσω από ένα αρμόνιο και μια κοπέλα, βγαλμένη από παιδικό παραμύθι , ανεβαίνει στην σκηνή. Ειλικρινά δεν έχω δυνατότητα να περιγράψω με λίγα λόγια την συνέχεια. Μυστικιστικοί ήχοι , χρωματισμένοι με φωνητικά σαν ψαλμοί. Σε ένα κομμάτι , η κοπέλα παίρνει στα χέρια της δύο κέρατα και αρχίζει να χορεύει στη λογική της μουσικής σχεδόν χαμένη σε έκσταση. Αν εκείνη δεν ήταν , ήμαστε σίγουρα οι ακροατές .  Και εδώ όλη αυτή η παράσταση – γιατί δεν ήταν πλέον μόνο συναυλία- περιείχε μια σειρά από παραδοσιακά όργανα να δείχνουν το δρόμο για το παρελθόν , ακολουθώντας τον «μίτο» του μέλλοντος. Για κλείσιμο μας περίμενε ακόμα μια έκπληξη ! Ο διοργανωτής του φεστιβάλ –για να μην πω εγκέφαλος- ανέβηκε στην σκηνή και συνόδεψε με κρουστά το τελευταίο δρώμενο.  Η αφοσίωσή του στο ρυθμό και στους ήχους ήταν για το κοινό ,στιγμές μαγικές .

Αν είχα το χώρο θα μπορούσα να γράψω 5000 λέξεις για να περιγράψω συνολικά την εμπειρία μου από την μία μέρα που παραβρέθηκα στο φεστιβάλ. Όπως είπα παραπάνω , όλο το σκηνικό με έβαλε άσχημα στην πρίζα καλωσορίζοντάς με σε μια σκηνή ολωσδιόλου ξένη με αυτή που προτιμώ. Το εκπληκτικό είναι ότι υπάρχει πάρα πολύ υλικό που –έχοντας πάρει μια μικρή γεύση- είναι εξαιρετικής ποιότητας και αξίζει να το ανακαλύψει ο κόσμος. Ο Αλέξανδρος Γερασίμου έκανε την πρώτη κίνηση ξεκινώντας με αυτό το φεστιβάλ. Αν μου επιτρέπεται να πώ ότι θα κάνω την δεύτερη , σας προκαλώ να παρακολουθήσετε τα επόμενα που θα ακολουθήσουν. Εγώ θα είμαι σίγουρα εκεί.

[/toggle][toggle title=”Just Dance @ Rockwood”]

Παρασκευή 2 Μαΐου και κατά τις 21:45 βρίσκομαι στο Rockwood για να δω τους JustDance.

Αρχικά να πούμε για το χώρο. Παραδόξως – μιας και είναι δίπλα σχεδόν στη σχολή μου – δεν είχα ξαναπάει. Βρίσκεται στην οδό Βασιλέως Ηρακλείου, πηγαίνοντας όπως κατεβαίνουμε την Πατησσίων στα αριστερά, ακριβώς πριν το Μουσείο. Ο χώρος από πέτρα και ξύλο είναι πολύ ζεστός και θυμίζει μπαρ από αμερικάνικη ταινία. Η διακόσμηση το ίδιο με αστέρες της ροκ και μπύρες. Ωραία ξεκινήσαμε, σκέφτομαι.

Η μπάντα θα ξεκινούσε στις 22:00, βέβαια ποτέ δε συμβαίνει αυτό μιας και ο κόσμος έρχεται συνήθως καμιά ώρα μετά την αναγραφόμενη στην αφίσα. 23:25 λοιπόν, και αφού το μαγαζί είχε γεμίσει για τα καλά, ανεβαίνουν στη σκηνή οι παρακάτω:

Ηλιάνα Τσαπατσάρη – Φωνή
Γιώργος Μπίλιος – Φωνή
Αστέρης Παπασταματάκης – Πλήκτρα
Sam Marlieri – Σαξόφωνο
Δημήτρης Παπαδοπουλος – Τρομπέτα
Γιώργος Ζαρέας – Τρομπόνι
Πέτρος Βασιλειάδης – Μπάσο
Άγγελος Τσιμιδάκης – Κιθάρα
Νίκος Παγώνης – Τύμπανα

Σύνολο 9 άτομα! Πέρα από τους 2 τραγουδιστές, συμμετοχή στα φωνητικά είχε και ο κιθαρίστας. Αρχίζει λοιπόν ο ήχος. Χαρούμενος, ανεβαστικός και ακριβώς αυτό που λέει το όνομα, “απλά χόρεψε”! Οι funk ήχοι βγαίνουν, όπως φάνηκε, αβίαστα από τα μέλη της μπάντας που διασκέδαζαν εμφανέστατα κάθε στιγμή. Ειδικά η Ηλιάνα χαμογελούσε και χόρευε τόσο που ήταν σχεδόν αδύνατο να σε αφήσει αδιάφορο.

Πέρα από την εξαιρετική διάθεση και ατμόσφαιρα, τεχνικά οι JustDance δε φάνηκε να υστερούν σε τίποτα. Από τις φωνές ως τα πνευστά και τα πλήκτρα, όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν, το έκαναν σωστά και όπως φαινόταν με ευκολία. Δεν είναι μάλλον τυχαίο που η περιγραφή της μπάντας λέει “9 απ’τους πιο περιζήτητους μουσικούς της ελληνικής jazz, rock, pop σκηνής”. Ισχύει. Μοναδικό παράπονο που είχα ήταν η ένταση που μου φάνηκε λίγο πιο ανεβασμένη από όσο θα έπρεπε. Ίσως και όχι όμως μιας και τα πνευστά θα υπερκάλυπταν τα πάντα αν τα ηχεία δεν ήταν σε αυτή την ένταση. Τέλος πάντων.

Κλείνοντας αυτή την παρουσίαση, δεν πιστεύω πως ακόμη και ο μεγαλύτερος metalhead ή “σκυλάς” δε θα περάσει μια ευχάριστη βραδυά με τους JustDance. Μπράβο στα παιδιά και επιτυχία στις ηχογραφήσεις του νέου τους υλικού!

Πανος (Full MetalPint)

[/toggle][toggle title=”Unleashed Hell Infest”]

Στις 25/4/2014 στην Αθηνα και συγκεκριμενα στο 7sins, εγινε ενα φοβερο hardcore festival  με ονομα “UNLEASHED HELL infest”.  Καλεσμενες  ηταν  2  Αμερικανικες  μπαντες (COLD STARE και TAKE OFFENSE, οι οποιοι ηταν headliner)  και μια Ολλανδικη (NEW MORALITY).

Ο κοσμος  ειχε μαζευτει κατα τις 20:20 εξω απο το 7sins και το κλιμα ηταν πολυ παρεΪστικο οπως γινεται παντα στις HARDCORE συναυλιες, με το χαβαλε και τις μπυρες να ρεουν αφθονα. Οι πορτες ανοιξαν με μια μικρη καθυστερηση σχετικα με την ωρα που ειχε ανακοινωθει  πως θα ανοιξουν και ο κοσμος αρχισε να κατεβαινει κατω για να παρακολουθησει το festival.

Το live δεν αργησε να αρχισει, και η πρωτη μπαντα που εκανε την εμφανιση της πανω στη σκηνη, ηταν οι COLD STARE απο την Καλιφορνια.  Οι COLD STARE παιξανε γυρω στα 15 λεπτα  με OLD SCHOOL ηχο, και παρουσιασανε κομματια απο το πρωτο τους ολοκληρωμενο EP. Τραγουδιστης τους ηταν ο Greg  Cerwonka, ο οποιος ειναι κιθαριστας στους  TAKE OFFENSE που βγηκαν τελευταιοι. Παιξανε πολυ καλα και δωσανε στον κοσμο αυτο που χρειαζοταν για την αρχη του live.

Η δευτερη μπαντα που βγηκε στη σκηνη, ηταν οι NEW MORALITY απο την Ολλανδια. Παιξανε γυρω στα 40 λεπτα με κομματια επηρεασμενα απο τους  συγχρονους HARDCORE ηχους που θυμιζανε περισσοτερο το στυλ της NEW YORK HARDCORE σκηνης. Οση ωρα παιζανε οι NEW MORALITY, υπηρχε μπροστα απο τη σκηνη κοσμος που εκανε HARDCORE DANCING με αρκετο δυναμισμο. Οι NEW MORALITY αφησανε τον κοσμο πολυ ευχαριστημενο.

Η τριτη μπαντα που βγηκε ηταν οι TAKE OFFENSE απο την Καλιφορνια, οι οποιοι  ηταν και το headliner του festival. Η παρουσια τους στη σκηνη κρατησε  περιπου μιαμιση ωρα με το δικο τους στυλ που συνδυαζει OLD SCHOOL & NEW SCHOOL HARDCORE με ελαχιστη επιρροη και απο RAP (ως προς τα φωνητικα). Τα κομματια που παιξανε ηταν απο τις 2 δισκογραφικες δουλειες τους (TABLES WILL TURN και UNITED STATES OF MIND) και αναμεσα σε αυτα και καποια απο τα πιο γνωστα τραγουδια τους οπως “POWER IN OUR HANDS” και “T.O. ZONE”. Οση ωρα παιζανε οι  TAKE OFFENSE γινοντουσαν πολυ ωραια CIRCLE PIT  αλλα και ωραιο HARDCORE DANCING μπροστα απο τη σκηνη, καθως ο κοσμος απολαμβανε τη μουσικη. Αφησαν τον κοσμο πολυ ευχαριστημενο, ενω ηταν η 2^η φορα που εμφανιστηκαν στην Ελλαδα μετα το 2012 που ειχαν παιξει στο Κυτταρο κανοντας support στους TERROR.

Το 9o UNLEASHED HELL inFEST ηταν γενικα μια πολυ καλη εμπειρια για οσους παρευρεθηκαν εκει, αλλα και οτι πρεπει για ενα live στα μεσα του 2014.

Αργυρης(Hollistic View)

[/toggle][toggle title=”Code Red @ Bourbon”]

Απόγευμα Πέμπτης και οι May Day ετοιμάζονται μετα απο καιρο για live και μάλιστα πολλα υποσχόμενο. Ελπίδα μας ειναι να μας δικαιώσει το αποψινό θέαμα για τη μεγάλη απόσταση που καλούμαστε να διανύσουμε ως τη Γλυφάδα όπου βρίσκεται το μαγαζι.

Εχω έρθει εντωμεταξύ απο νωρίτερα και για ενα καφεδάκι στην όμορφη (αλλα απλησίαστα ακριβή) Γλυφάδα ώστε να μην αργησω… Τωρα το πως κατέληξα να φτάσω παλι μισή ωρα αργοπορημένη μη το ρωτάτε!

Συναντιόμαστε με το Σπύρο έξω απο το Bourbon και μπαίνοντας αναζητούμε τη γλυκιά Νανσυ η οποία μας κατατοπίζει. Βολευομαστε σε ενα σταντακι στην ευθεία της σκηνης και περιμένουμε την μπάντα.

Ο χώρος ζεστός, θα τον χαρακτήριζα κυριλέ ροκ και ο κόσμος πολύς και καλός (αναμενόμενο βάση περιοχής…!). Εύκολα προσβασιμος με μετρο ως το σταθμο Ελληνικό και κάποιο λεωφορείο απο εκει προς Γλυφάδα! Δασκαρολη 67 η διεύθυνση για όσους αποφασίσουν να το επισκεφθούν και να κρίνουν ιδιοις ομασι…

Πράγματι, μετα απο περίπου 10 λεπτακια εμφανίζονται επι σκηνής οι πρωταγωνιστές της ροκ μουσικής βραδιάς, “Code Red”. Το είδος μουσικής που θα ακούσουμε απόψε απο τη συγκεκριμένη μπάντα ειναι ροκ εναλλακτικό, μοντέρνο και λιγότερο κλασσικό. Τα τραγουδια που ακούστηκαν ηταν κυρίως επιτυχημένα και γνωστά ροκ κομμάτια ή διασκευές τους, καθώς επίσης και δυο δικά τους κομμάτια.

Τα παιδια: Νεκταριος Γεωργιαδης (Nekk) στη φωνη, Νίκος Παγώνης στα ντραμς, Παναγιώτης Χαραμής στο μπάσο και Κων/νος Καψιμαλλης στην κιθάρα, ενα αρμονικό συνταιριασμα διαφορετικών οργάνων, προσώπων και ταλέντων. Σκηνική παρουσία: Δυνατή. Τα σώματά τους πάλλονται στο ρυθμό της μουσικής διαμορφώνοντας έτσι ενα σκηνικό ισορροπημένο (μέσα στην τρέλα του) τόσο ακουστικά όσο και οπτικά!

Στο διαλλειμα μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο και τον Νεκταριο οι οποίοι μας μίλησαν για την μπάντα τους σαν μια παρέα 4 φίλων που στόχο εχει να περάσει καλά η ίδια, να διασκεδάσει τον κόσμο που την ακούει και να συγκεντρώσει στους υποστηρικτές της άτομα τα οποία να γουστάρουν το είδος, το ύφος και τη δουλειά των Code Red γι αυτο που ειναι χωρίς να παρακαλάνε κανέναν να τους ακούσει και να τους στηρίξει! Αυτο ηταν που μας άρεσε περισσότερο: Σε μια εποχή που όλοι ζητάνε αποδοχή για τη δουλειά τους, κάποιοι μπορούν ακομα και την κερδίζουν με την ποιότητα της δουλειάς αυτής!

Το προτείνουμε λοιπόν σε όσους αρέσει η alternative/progressive rock και θέλουν να στηρίξουν μια ελληνική μπάντα ομολογουμένως πολυ εύηχη σε σχέση με άλλες του είδους της!

Οι Code Red θα σας περιμένουν να γνωριστειτε και απο κοντα στο επόμενο live τους το οποίο θα ανακοινωθεί και μέσω του σταθμου μας!

Γνωρίσετε τους μέσα απο τη σελίδα τους στο Facebook: https://m.facebook.com/codered.gr

Ακούστε τα τραγουδια τους: http://youtu.be/-nTrJRCcWek

…και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα!

[/toggle][toggle title=”Ρίζα στη Πρίζα @ Μουσικό Καφενείο”]

Τρίτη βράδυ,15 Απρίλη 2014 ,γύρω στις 8,πλησιάζω στο στενάκι της Φειδίου(είναι ένα δρομάκι κάθετο ανάμεσα σε Χαριλάου Τρικούπη και Εμμανουήλ Μπενάκη) και συγκεκριμένα στο Μουσικό Καφενείο που βρίσκεται στο νούμερο 2.Χώρος μικρός, περιποιημένος και ζεστός.Πρόσωπα φιλικά και χαμογελαστά.Ο Χρήστος(που δε θα τον αποκαλέσω ιδιοκτήτη αλλά οικοδεσπότη) και όλα τα παιδιά που εργάζονταν εκεί,μας υποδέχθηκαν μ’ ένα ζεστό χαμόγελο.

Τι πήγαινα όμως να δω και να ακούσω?

Πήγα να μπριζώσω την παράδοση…μια που ο λόγος που μαζευτήκαμε εκεί,είναι η έναρξη ενός φεστιβάλ με το  όνομα «Ρίζα στην Πρίζα».Πολύ ενδιαφέρον όνομα και με ουσιαστικό περιεχόμενο.Γιατί τι καλύτερο απ’ το να κοιτάς κατάματα την παράδοσή σου,κι όχι απλώς να μην την αρνείσαι,αλλά να ενδιαφέρεσααι να την εξελίξεις?Όπως λένε άλλωστε,λαός χωρίς παρελθόν,δεν έχει και μέλλον….

Ας τα πιάσουμε όμως απ’ την αρχή.Όλα ξεκίνησαν απο μια πολύ όμορφη συλλογή τραγουδιών που έχει τίτλο «Urban folk, post rebet and other traditional stories… vol.2» και κυκλοφόρησε απο το διαδικτυακό περιοδικό «Echomove artistic magazine».Στη συλλογή,που επιμελήθηκε ο Αλέξανδρος Γερασίμου,περιέχονται τραγούδια απο ανθρώπους που αγαπούν την παράδοση κι αποφάσισαν να πειραματιστούν με σεβασμό πάνω της.Το ακόμη καλύτερο είναι πως τη συλλογή αυτή μπορείτε να την ακούσετε ή να την κατεβάσετε απο το διαδίκτυο εντελώς δωρεάν,μια που όλα τα παιδιά φαίνεται να είναι της φιλοσοφίας ότι η μουσική,αλλά και γενικώς οι τέχνες,δεν πρέπει να μπαίνουν σε κουτάκια και να γίνονται εμπόριο.

Σε αυτό το link,μπορείτε να ακούσετε,να κατέβασετε ή ακόμη και να πείτε τη γνώμη σας για τα τραγούδια..

(http://echomovemag.blogspot.gr/p/kyklofories.html)

Μετά,λοιπόν την ολοκλήρωση της συλλογής,προέκυψε η ιδέα να γίνει ένα φεστιβάλ στο οποίο θα μπορέσουμε να ακούσουμε τα τραγούδια,ή έστω κάποια απο αυτά  ζωντανά,καθώς και να γνωρίσουμε όλους εκείνους τους ερασιτέχνες(ναι ναι ερασιτέχνες.Κι όχι με τη νέννοια που δίνεται σήμερα,αλλά με την πραγματική της.Αυτή δηλαδή του ανθρώπου που είναι εραστής της τέχνης με τη οποία καταπιάνεται)που προσπαθούν να μας δείξουν πως η πράδοση είναι και θα είναι για πάντα ζωντανή.

Πέρα απ’ τον Αλέξανδρο Γερασίμου(ραδιοφωνικός παραγωγός,μουσικός),στην προσπάθεια για το στήσιμο του φεστιβάλ «Ρίζα στην Πρίζα»,βοήθησαν και η Αγγελική Γκαλμπένη(σκηνοθέτιδα,ηθοποιός και θεατρική παραγωγός) καθώς και ο Πάνος Πεταρίτσας(απο το σχήμα «Βόμβοι»),ο οποίος επιμελήθηκε και το λογότυπο της αφίσας.Οι τρεις τους ανέλαβαν την οργάνωση τόσο του φεστιβάλ όσο και της προφεστιβαλικής αυτής συνάντησης της Τρίτης στη Φειδίου 2.

Η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία.Ο Χρήστος Στρατηγόπουλος που μας φιλοξένησε,έχει και  ο ίδιος μια συμμετοχή με ένα ρεμπέτικο τραγούδι μέσα στην εν λόγω συλλογή.Άλλωστε,πέρα απ’ τη συγκεκριμένη βραδιά,στο Μουσικό Καφενείο,μπορείτε να απολαύσετε κάθε εβδομάδα,απο Τετάρτη έως Κυριακή,γνήσια ρεμπέτικα τραγούδια απο το Χρήστο και τον πατέρα του,ενώ τις Τρίτες υπάρχει ελεύθερο βήμα για μουσικούς που ενδιαφέρονται να δείξουν δείγμα της δουλειάς τους.Σπεύσατε λοιπόν…

Όση ώρα περιμέναμε να ξεκινήσει η προ-Φεστιβαλική αυτή βραδιά και καθώς ακούγαμε τον αγαπημένο Νίκο Παπάζογλου απ’ τα ηχεία του καφενείου,είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε και καλλιτέχνες που ήρθαν να  τιμήσουν την προσπάθεια με την παρουσία τους,όπως ο Μάρκος Δεληβοριάς,ο Παναγιώτης Καπερνέκας και το σχήμα των «Δώθε Κείθε».

Φτάνουμε λοιπόν στο ψητό.Η Ξένια Ροδοθεάτου και ο Αποστόλης Αρμάγος,με μια κιθάρα και τις δυο ζεστές φωνές τους άνοιξαν τη βραδιά.Ακούσαμε τραγούδια δικά τους αλλά και άλλων δημιουργών,με έναν τρόπο εντελώς ανεπιτήδευτο και αληθινό.Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι πριν ξεκινήσουν να παίξουν το πρώτο τραγούδι,ο Αποστόλης είπε: «δεν τα πάμε και πολύ καλά με την επικοινωνία».Κάνει μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου.Δεν υπάρχει πιο άμεση επικοινωνία απ’ την ειλικρίνεια κι η Ξένια και ο Αποστόλης την είχαν σε μέγιστο βαθμό.Θέλω να πιστεύω πως ο Απόστολος εννοούσε πως δεν είναι πολύ του περιτυλίγματος που μας έχουν μάθει και μας σερβίρουν τόσα χρόνια….και πολύ καλά κάνουν.Δεν είναι προυπόθεση κάτι ουσιαστικό και αληθινό να είναι και εκκωφαντικό.

https://www.facebook.com/apostolisxenia

Αμέσως μετά τη γλυκιά φωνή της Ξένιας Ροδοθεάτου και του Αποστόλη Αρμάγου,τη σκυτάλη πήραν για να προλογίσουν το φεστιβάλ,ο Βαγγέλης Βέκιος(μουσικός καθώς και μουσικός παραγωγός του σταθμού «Στο κόκκινο» στους 105,5 fm) , ο Μιχάλης Τσαντίλας(τραγουδοποιός,μουσικός δημοσιογράφος)και βέβαια ο Αλέξανδρος Γερασίμου.Οι παρευρισκόμενοι,άκουσαν προσεκτικά τους τρεις τους να μιλούν για τη σημασία και το λόγο που διοργανώνεται το «Ρίζα στην Πρίζα» καθώς και για τη σημασία της παράδοσής μας ακόμη και στις μέρες μας.

Μετά τους τρεις κυρίους,η σκυτάλη πέρασε σε ένα σχήμα που απο καιρό έχω ακούσει κι έχω ενθουσιαστεί,αλλά δεν είχα μέχρι στιγμής τη χαρά να το ακούσω και ζωντανά.Ιδού λοιπόν η ευκαιρία.Ο λόγος?Για τους «Τζουράν-Τζουράν».Ένα σχήμα με αγάπη για το ρεμπέτικο,που πειραματίζεται,συνδιάζει και αναμιγνύει τα είδη της μουσικής σαν να είναι υλικά μαγειρικής.Ακούσαμε λοιπόν,απο διασκευές ρεμπέτικων τραγουδιών,μέχρι ρεμπέτικο με εππιροή απο Blues μουσική και HipHop.Πέντε άτομα(και μια γλυκύτατη μπέμπα),άλλαζαν ρόλους,έκαναν τετραφωνίες και μας μάγεψαν με τις πολύ όμορφες μουσικές επιλογές τους.Τα ονόματά τους,ακόμη πιο ιδιαίτερα….Προφέσορας,Χοντρός,Μπάχα,Ρομποτάκι,Γκούφυ….Τώρα για όσους ενδιαφέρεστε να μάθετε να αληθινά τους ονόματα και να ακούσετε ό,τι κι εμείς….ψάξτε τους!!

https://www.facebook.com/TzouranTzouran

http://tzourantzouran.bandcamp.com/  (εδώ μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το δίσκο των παιδιών με τίτλο «Τα πάντα ΡΕ»)

Κάπου εδώ ολοκληρώνεται αυτή η πρώτη μίνι επαφή με το τι μέλλει γενέσθαι στο φεστιβάλ «Ρίζα στην Πρίζα»,που θα διεξαχθεί στο Τριανόν (trianon.gr).

Εδώ είναι και η επίσημη σελίδα του «Ρίζα στην Πρίζα»

http://rizastinpriza.wix.com/rizastinpriza

καθώς και η σελίδα στο Facebook

https://www.facebook.com/pages/Ρίζα-στην-Πρίζα-Εναλλακτικό-μουσικό-φεστιβάλ/277504819078577?fref=ts

Να πούμε κλείνοντας πως όσα σχήματα ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν και να τιμήσουν έτσι με την παρουσία τους και όλη αυτή την προσπάθεια,μπορούν να συμπληρώσουν αίτηση,στην επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ.

Εμείς χαρήκαμε πολύ που βρεθήκαμε εκεί και περιμένουμε κι εσάς στο Τριανόν.Μέχρι τότε….

….μην βγάλετε την πρίζα!!! 😉

[/toggle][toggle title=”Κρυστάλλινες Σκιές @ Architecture Rock Cafe”]

        Πέμπτη 10 Απριλίου στο ArchitectureRockCafé στη Ζωγράφου λίγο πριν τις 12. Εκείνο το βράδυ είχα την τιμή να ακούσω για δεύτερη φορά τις Κρυστάλλινες Σκιές live. Ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα αλλά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο!

          Τα παιδιά μας υποσχέθηκαν ότι θα ταξιδέψουμε μουσικά για ένα γεμάτο και απολαυστικό τρίωρο. Το μαγαζί ήταν γεμάτο από πολλούς φίλους και συγγενείς των παιδιών και όλοι ανυπομονούσαν για την έναρξη! Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά και τα παιδιά προσγειώνονται στη σκηνή της Αρχιτεκτονικής.

        Ο Κώστας Ποταμιάνος, ο Λάμπρος Γκόδρας, ο Σπύρος Τσαρούχης, Ο Σάκης Τσιαπόκης και ο Γιάννης Μαδούρος παίρνουν θέσεις και ξεκινούν εκρηκτικά ταξιδεύοντας το εγώ τους. Η θετική τους διάθεση διοχετεύεται σε όλο το μαγαζί και όλα δείχνουν ότι θα είναι μια βραδιά γεμάτη μουσικές απολαύσεις!

        Το νεανικό τους πάθος για τη μουσική έκανε όλο το μαγαζί να ροκάρει με γνωστές επιτυχίες καλλιτεχνών όπως τα Κίτρινα Ποδήλατα, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τους Πυξ Λαξ, τα Ξύλινα Σπαθιά καθώς και αγαπημένα δικά τους κομμάτια, όπως το Δύο Δραπέτες.

        Μια άκρως συγκινητική στιγμή της βραδιάς για  την αγαπημένη μας Μπάντα ήταν με το τραγούδι ¨Παλιά Φωτογραφία¨ από Ξύλινα Σπαθιά, όπου ο Κώστας λύγισε. Ρίχνοντας όμως μια ματιά στους φίλους – συναδέλφους του συνέχισε να τραγουδάει και εκεί φάνηκε ο επαγγελματισμός και το ήθος αυτού του συγκροτήματος!

        Τέλος επειδή είπα πολλά μπορείτε και μόνοι σας να τους απολαύσετε κάνοντας like στην επίσημη σελίδα τους στο facebook :https://www.facebook.com/prostoparon όπου εκεί θα ανακοινώνονται και τα live τους! Από πλευράς μου θα τους ευχηθώ καλή συνέχεια και πολλές μουσικές επιτυχίες!

Διονυσία Γκατζέλια

[/toggle][toggle title=”Μ.Πασχαλίδης & Μ.Πάχου @ Μαύρη Τρύπα”]

Κυριακη βραδυ λοιπον 6/4 και η τυχη μας εφερε στη Θεσσαλονικη,εκει μαθαμε αμεσα οτι παιζει στη Μαυρη Τρυπα ο Μ.Πασχαλιδης με τη Μ.Παχου οποτε η αποφαση ηταν ομοφωνη ετοιμαζομαστε και παμε να τους απολαυσουμε απο κοντα μιας και στην Αθηνα δε καταφεραμε να τους δουμε.

Βρεθηκαμε λοιπον κατα τις 22:00 στο χωρο σε μια πανεμορφη μουσικη σκηνη ονοματι Μαυρη Τρυπα.Ο κοσμος απο νωρις μαζευοτανε με αποτελεσμα αρκετη ωρα πριν το μαγαζι να ειναι γεματο με ενα ενθουσιωδες κοινο ετοιμο να ταξιδεψει σε ηχους και μουσικες γνωστες και αγαπημενες.

Το προγραμμα ξεκινησε γυρω στις 23:00 παρα με τον Μιλτο και τη Μιρελλα να ανεβαινουν στη σκηνη.Το σαρακι του Ρεμπο ηταν το εναρκτηριο κομματι της βραδιας και ημασταν σιγουροι οτι η βραδια θα ηταν και μεγαλη και πανεμορφη.Κομματια που εχουμε τραγουδησει,κομματια που μας εχουν αγγιξει που μας εχουν κανει να κλαψουμε και να γελασουμε ηταν ηδη στα αυτια μας και ηχουσαν τοσο ομορφα λες και ηταν πρωτη φορα που τα ακουγαμε..Ολα τα αγαπημενα τραγουδια ηταν εκει ετοιμα να μας ταξιδεψουν Αγυριστο Κεφαλι,Σου Τηλεφωνω,Φωτια Μου,Κακες Συνηθειες και πολλα ακομα,τραγουδια επισης απο την επερχομενη δουλεια(πρωτη)της Μιρελλας ακουστηκαν και μας ευχαριστησαν ιδιαιτερως.Ατμοσφαιρα μοναδικη,κοσμος να σιγοτραγουδαει και να σηκωνει τα χερια ψηλα σε καθε ευκαιρια.ο Μ.Π ιδιαιτερα ευδιαθετος  με αρκετη δοση χιουμορ και πολλα σχολια για αρκετα θεματα εδινε στην ατμοσφαιρα μια μορφη παρειστικη,καυστικος αλλα και χυμα οπως τον εχουμε μαθει χρονια τωρα μας εκανε να ξεχνιομαστε και να διασκεδαζουμε ακομα περισσοτερο..Το προγραμμα τελειωσε κατα τις 02:00 παρα και πραγματικα θελαμε αλλο τοσο..Ιδιαιτερες στιγμες η παρουσια του Παντελη Θεοχαριδη οπου μαζι με το Μιλτο αλλα και τη συνοδεια του Μαξιμου Δρακου στο πιανο τραγουδησαν τη Μικρη Πατριδα και μας εκαναν να θυμηθουμε γιατι λατρευουμε τοσο αυτο το κομματι.

Δεν ξερω αν ηταν ο αερας της πολης που βρισκομασταν,δεν ξερω αν ηταν ο καιρος που ειχαμε να ακουσουμε ζωντανα το Μιλτο παντως οτι και να ηταν αυτο που ζησαμε την Κυριακη το βραδυ ηταν μοναδικο,μια κιθαρα και ενα ακορντεον-πιανο μας εκαναν να μαγευτουμε,να ταξιδεψουμε και να ξεχαστουμε εστω και για 3 ωρες απο ολα αυτα που γυρνανε στο μυαλο μας.Πολλα μπραβο σε δυο εξαιρετικους μουσικους αλλα και σε 2 υπεροχες και αγαπημενες φωνες που εκαναν οτι καλυτερο για να μας μεινει η επισκεψη μας στη Θεσσαλονικη αξεχαστη.

Την επομενη Κυριακη ειναι η τελευταια εμφανιση τους στη Μαυρη Τρυπα οποτε οσοι πιστοι τρεξατε και δεν θα το μετανοιωσετε ουτε λεπτο.

Ν.Θ-Γ.Σ

[/toggle][toggle title=”3o Music Highway Festival”]

Σαββατο βραδυ 29/3 και το μουσικο γεγονος της μερας δεν ηταν αλλο απο το 3ο Music Highway Festival που λαμβανε χωρα στο Κυτταρο,στο γνωστο και ιστορικο αυτο χωρο με την ροκ ιστορια του να το ακολουθει σε καθε βημα του.

Η αληθεια ειναι οτι λογω υποχρεωσεων αργησαμε να παραβρεθουμε αλλα αυτο δεν σταθηκε ικανο να μας χαλασει την υπεροχη βραδια που θα περνουσαμε στη συνεχεια.Την ωρα λοιπον που αφιχθηκαμε μολις τελειωναν οι Empty Frame και την σκυταλη θα επαιρναν οι αγαπημενοι μας Mr Highway,το κλιμα μοναδικο,με το που εμπαινες στην εισοδο ενιωθες το παλμο και την ενταση της βραδιας,κοσμος να χοροπηδαει,χαρουμενες φατσες να γελουν και να διασκεδαζουν περιμενοντας την συνεχεια της βραδιας.

Ετσι λαβαμε θεση στον εξωστη,πηραμε τις μπυρες μας και περιμεναμε τη συνεχεια,εντος ολιγων λεπτων οι Mr Highway ηταν ηδη στη σκηνη και ετοιμαζονταν για ακομα μια Live εμφανιση τους.23:20 περιπου ξεκινησαν και ολα αρχισαν να κυλουν οπως ακριβως περιμεναμε,Ενταση,παθος μοναδικοι ηχοι αρχισαν να εισβαλλουν στα αυτια μας και να μας ξεσηκωνουν.Κομματια απο την πρωτη και δευτερη δισκογραφικη δουλεια των παιδιων ακουγοντουσαν και εκαναν το κοσμο που ηταν απο κατω να ξεσηκωνεται και να ροκαρει δυνατα,Overdose το κομματι εναρξης των παιδιων και η συνεχεια αναλογη,αγαπημενα τραγουδια με τη συμμετοχη του κοσμου και με τον Greg να δινει τα ρεστα του επι σκηνης,διπλα του εξαιρετικοι μουσικοι Ο  Γιαννης και Θυμιος στις κιθαρες,ο Denis στο μπασο και ο Γιωργος στα drums συνεθεταν ενα μουσικο σχημα βγαλμενο απο αλλη εποχη και θυμιζοντας σε ολους οτι η ροκ μουσικη συνεχιζεται και εκπροσωπειτε επαξια απο νεους καλλιτεχνες οπως τα παιδια.Η ωρα περασε αρκετα γρηγορα(δυστυχως)και σειρα ειχαν οι Beggars Blues Diary..O Γιαννης,ο Αγγελος και ο Tsili ανεβηκαν στη σκηνη και μονο απο την εισαγωγη του καταλαβαινες τι θα επακολουθουσε,δυνατα ροκαρισματα,ηλεκτρικες κιθαρες που επαιρναν φωτια και drums που σε χτυπαγαν στο στομαχι συνενεθεταν τη συνεχεια του Festival.Τους ακουσαμε λιγο,αλλα νομιζω ειναι αρκετο για να καταλαβεις για τι μπανταρα μιλαμε.

Εν κατακλειδι θεωρουμε οτι ειναι ενας εξαιρετικος θεσμος που γινεται εδω και τρια χρονια με απολυτη επιτυχια.Η συγεκριμενη σκηνη εχει αναγκη τετοιου ειδους μπαντες που δινουν τα παντα για να παιζουν μουσικαρες και να κανουν το κοσμο να ευχαριστιεται και να περναει ομορφες ωρες.Πολλα μπραβο και στος 4 μπαντες που συμμετειχαν Rollin Dice-Empty Frame-Mr Highway-Beggars Blues Diary.Πολλα μπραβο στο Κυτταρο που φιλοξενει τετοιου ειδους φεστιβαλ και στηριζει την εγχωρια ροκ σκηνη.Πολλα μπραβο ομως και στο κοσμο που σε εποχες μουσικης εκπορνευσης και εμποριας του καθετι ειναι εκει και στηριζει τις προσπαθειες νεων παιδιων που τοσο μα τοσο πολυ εχουμε αναγκη τοσο σαν ανθρωποι οσο και σαν πολιτισμος!!!!

Συνεχιστε ετσι και ολοι εμεις που αγαπαμε την μουσικη θα ειμαστε παντα διπλα σας να σας στηριζουμε!!!!

Ν.Θ-Χ.Π-Β.Θ-Δ.Γ

[/toggle][toggle title=”Μπερντέδες @ Λιτρίβι Ηλιούπολης”]

Σάββατο 5 Απριλίου,στην οδό Θεοτοκοπούλου 12 στην Ηλιούπολη και ώρα 21:00 φτάσαμε στον ιδιαίτερο και όμορφο χώρο που ακούει στο όνομα «Λιτρίβι».Ο λόγος?Για να δούμε και να ακούσουμε τη μουσική συνάντηση 5 παιδιών που ήρθαν στην Αθήνα απο διαφορετικά μέρη,με σκοπό να μας χαρίσουν μια πολύ όμορφη βραδιά με μουσική,επίσης απο διάφορα μέρη της Ελλάδος και όχι μόνο.

Να σας συστήσουμε όμως τα παιδιά:

Γιώργος Κούτσικας(κιθάρα-φωνή),με καταγωγή απο Θεσσαλονίκη και μόνιμος κάτοικος πλέον της Κομοτηνής.

http://www.giorgoskoutsikas.gr/

Στράτος Γιάνναρος(ντράμερ-κρουστά-cajon-φωνή).

Ο Στράτος, είναι μέλος των RebetAgainst.H καταγωγή του είναι απο το Πλωμάρι Λέσβου και πλέον διαμένει μόνιμα στα Άσπρα Σπίτια  Βοιωτίας.Επίσης,έχει παίξει αρκετό καιρό και σε μία μπάντα απο το Πλωμάρι με το όνομα Huge Black Garbage Bag.Είναι και ο άνθρωπος που επιμελήθηκε την αφίσα της βραδιάς.

Νίκος Γαλάνης

Αυτοδίδακτος μουσικός με καταγωγή απο τη Βοιωτία.Παίζει τρίχορδο μπουζούκι.Ο Νίκος διαμένει επίσης στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας.

Μαρία Κωνσταντή(ούτι-φωνή)

Η Μαρία κατάγεται απο την Κύπρο.Δυστυχώς,λόγω κάποιου θέματος υγείας,δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στη βραδιά και έτσι δεν είχαμε τη χαρά να την ακούσουμε.

Και τέλος, ο δικός μας,Αλέξανδρος Γερασίμου(καταγωγή απο Αγιασό Λέσβου)

Ο Αθηναίος(μια που πλέον διαμένει μόνιμα εδώ) της παρέας,που συνόδευε στο ρυθμό το Στράτο,παίζοντας μπεντίρ.

Λίγα λόγια για το χώρο:

Το Λιτρίβι,είναι ένας ιδιαίτερος πολυχώρος,που έχει σαν σκοπό να φιλοξενεί διάφορες τέχνες.Η λιτότητα του χώρου,μια που δεν υπάρχουν καθίσματα αλλά οι θεατές κάθονται σε πολύ όμορφες φλοκάτες που υπάρχουν στο πάτωμα,σου δίνει αμέσως την αίσθηση της ζεστασιάς και της παρέας.Σιγανός φωτισμός,λίγο κρασί ή ρακί και όλα είναι σα να διαδραματίζονται μέσα σ’ ένα σπίτι κάποιου φίλου.Αυτή είναι άλλωστε και η φιλοσοφία του χώρου.Μέσα σ’ όλα αυτά,το γεγονός ότι πρόκειται για ένα χώρο εύκολα προσβάσιμο,το κάνει ακόμα πιο δελεαστική επιλογή.Το Λιτρίβι,είναι 2 λεπτά με τα πόδια απο τη στάση Μετρό Αλίμου(έξοδος στο ρεύμα προς Αθήνα),για όσους χρησιμοποιούν συγκοινωνία.Αλλά και για όσους επιλέξουν αυτοκίνητο,το παρκάρισμα δε θα είναι πρόβλημα.

Όσον αφορά τη βραδιά…

Η ζεστή και βραχνή φωνή του Κούτσικα,που είχε το μεγαλύτερο τραγουδιστικό μέρος του προγράμματος,ήταν ακριβώς αυτό που ταίριαζε στο χώρο και στο ύφος.Μας τραγούδησαν επίσης και ο Στράτος αλλά και ο Νίκος και ήταν επίσης εξαιρετικοί.Οι επιλογές τραγουδιών,ήταν ένα συνονθύλευμα απο διάφορα μέρη της Ελλάδος(Κρήτη,Ικαρία,Θράκη κ.α.) και όχι μόνο.Τα παιδιά,παρόλο τις ελάχιστες ώρες πρόβας και την ξαφνική απουσία της Μαρίας,ανταποκρίθηκαν άψογα.Μας παρέσυραν ακριβώς στο κλίμα που έπρεπε…εκείνο της παρέας και μας έκαναν να θυμηθούμε πως η μουσική δεν είναι μόνο επαγγελματισμός,σωστές νότες και μαθηματικά.Δεν αντιμετωπίζετε έτσι,γιατί είναι κάτι πολύ πιο δυνατό και ουσιαστικό.Είναι η μόνη κοινή γλώσσα παγκοσμίως!!!

Μαζί με τα παιδιά τραγούδησε το τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη με τίτλο «Στα μπλε παράθυρα» ο Βαγγέλης Ταντής(Προφέσορας),μέλος των Τζουράν-Τζουράν.

Τέλος,θέλω να αναφερθώ,πέρα απο τις πολύ όμορφες επιλογές  ελληνικών τραγουδιών,σε ένα Σέρβικο τραγούδι και στο λόγο για τον οποίο το τραγούδησε ο Κούτσικας.Μας είπε λοιπόν,πως στην Κομοτηνή που μένει,οι άνθρωποι είναι αγαπημένοι και δεν τους νοιάζει αν ανήκουν στην τάδε ή στη δείνα μειονότητα.Εμείς εκεί πάνω,μας είπε,είμαστε μια παρέα και μας ενώνουν τα ίδια ακριβώς πράγματα.

Εμείς εδώ,πότε θα το συνειδητοποιήσουμε αυτό άραγε?????

Αλεξανδρος Π.(Ραδιο-Ενεργη ΠροΠαρασκευη)

[/toggle][toggle title=”Greeklish Babylon @ Ρυθμος Stage”]

Πέμπτη βράδυ λοιπόν και το τελείωμα της ημέρας με βρίσκει καθ’οδόν για το Ρυθμός Stage,στην Ηλιούπολη,όπου εμφανίζονται οι Greeklish Babylon,μια τετραμελής μπάντα με πολύ ρόκ ύφος,κάθε πρώτη Πέμπτη του μήνα.

Έφτασα στον χώρο γύρω στις 10 το βράδυ και παρατηρώντας τον είδα ότι είναι ένας πολύ ωραίος χώρος και ζεστός,με τα τραπεζάκια του παντού,το μπάρ του στο βάθος και τον εξώστη, καθώς δεν είχα ξαναπάει εκεί ποτέ.

Σιγά σιγά ο χώρος γέμισε από γνωστούς και φίλους της μπάντας αλλά και από αρκετούς θαυμαστές και εκεί γύρω στις 10.30 το βράδυ η μπάντα πάτησε το πόδι της στη σκηνη.

Τα φώτα χαμήλωσαν,το βλέμμα καρφώθηκε στην σκηνή και ξαφνικά νότες,ήχοι και χρώματα πλημμύρισαν το Ρυθμός Stage όπου η κατάσταση μετατράπηκε σε άκρως ατμοσφαιρική και ρόκ όπου μετέφερε το παρόν σε μια άλλη διάσταση,σε έναν καινούργιο κόσμο….μαγιεμένο…

Διασκευές αλλά και δικά τους τραγούδια πήραν σάρκα και οστά από τα ηχεία του Ρυθμού Stage αποδίδοντας έναν καταπληκτικό και πεντακάθαρο ήχο.

Κι αν φοβάμαι,Φωτιά στο λιμάνι,Ένας μικρός λαός,Crazy,Ολαρία Ολαρά ήταν μερικά από τα κομμάτια που πήραν την μορφή τους και μας οδηγήσησαν στο πρώτο τους διάλειμμα.

Στο δεύτερο σκέλος το ενδιαφέρον παρέμεινε αμείωτο και άσματα όπως το House of the rising sun(το οποίο δεν είναι των Animals αλλά είναι παραδοσιακό τραγούδι της Αμερικής με ηλικία άνω των 100 ετών),People are Strange,Personal Jesus,Αστάρτη,Το 69 με κάποιον φίλο και Kashmir ήρθαν και μας οδήγησαν στο κλείσιμο και στο τέλος της βραδιάς.

Τα συμπεράσματα άκρως θετικά καθώς τόσο τα δικά τους τραγούδια όσο και οι διασκευές τους ήταν καλοπαιγμένα αλλά πάνω απ’όλα είχαν το προσωπικό στίγμα της μπάντας και τα έκανε ξεχωριστά!!!

Όσοι λοιπόν δεν τους έχετε δει είναι ευκαιρία να παρευρεθείτε στην επόμενη εμφάνιση τους στο Ρυθμό Stage για να σας ταξιδέψουν σε έναν άλλο,καινούργιο,φανταστικό κόσμο ήχων και χρωμάτων

Αντώνης Ξ. (Visions of Metal)

[/toggle][toggle title=”Θέατρο Ημέρας-Ασανσέρ”]

            Το Σάββατο 22 Μαρτίου ο OctavaRadio είχε ραντεβού στο Θέατρο Ημέρας με την παράσταση “Ασανσέρ” του Σταυριανού Κινελόπουλου, μια εξαιρετική Ποπ τραγωδία. Πρόκειται για ένα έργο που επιλέχτηκε από το Διεθνές Ιστιντούτο Θεάτρου της Unesco και κυκλοφορεί από τιε εκδόσεις Φίλντισι. Η υπόθεση του έργου είναι μια ποπ τραγωδία δυο νέων, ενός μίζερου, αντικοινωνικού άντρα και ενός κακομαθημένου πλουσιοκόριτσου που νοιάζεται μόνο για το μακιγιάζ του, και οι οποίοι κλείνονται στο ασανσέρ. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι οι εναλλαγές των πρωταγωνιστών ανάμεσα στο γέλιο και στο δράμα, την ειρωνεία, τα όρια, τις μάσκες, τους φόβους και τα αληθινά πρόσωπα.

Διάρκεια του έργου   70΄

Παίζουν : Γωγώ Φαρμάκη, Σταυριανός Κινελόπουλος

Σκηνοθεσία- Σκηνογραφία: Σταυριανός Κινελόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη:  Σόνια Αιραπετίδου

Το έργο παίζεται στο Θέατρο Ημέρας ( Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι) κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15. και θα συνεχίσει για μια ακόμη εβδομάδα.

Είσοδος : 10 ευρώ.

[/toggle][toggle title=”Sleapstream Adolf Play The Jazz Nibiru @ Architecture Rock Cafe”]

Η ισχυς εν τη ενωσει….

Με μεγάλη αναμονη το αθηναικο κοινο εν τελει υποδεχθηκε την ημερα

Του 3-band live–mini fest το σαββατο στην αρχιτεκτονικη εναν ιδανικο χωρο για τοσο

Πολυμελεις μπαντες.Mε τον κοσμο να γεμιζει απο νωρις το μαγαζι κ να ζεσταινει την ατμοσφαιρα σε αρκετα προχωρημένη ωρα εναρξης 23:30 δυστυχως για το νεωτερο κοινο λογο μετακινησεως τους  οι nibiru βγηκαν επι σκηνης με τον πειραματικο-post metal ηχο τους να

Ισορροπει με δυσκολιες στα αυτια των θεατων κυριως στα δυνατα του σημεια κ στα φωνητικα που μερικες φορες ηταν πολυ χαμηλα..Βεβαια ηταν μια τιμια προσπαθεια κ το κοινο τους την ανταπεδωσε με αρκετα ζεστο χειροκροτημα.Καπάκι ανέλαβαν δράση οι παλαιοι στο ειδος adolf plays the jazz που ετοιμάζουν νεο lp Με τον influential ηχο τους να αποδίδεται στο 70 % του πραγματικου τους  εδωσαν την μάχη τους στο stage αποδίδοντας noisy post metal ηχοτροπια συνοδεία πνευστών και samples και εισέπραξαν την αγαπη του κοσμου οπως τους άξιζε με πολύ χειροκρότημα.

Η ώρα είχε προχωρήσει αρκετά αργά για τους headliners της βραδιας sleepstream (η ωρα εναρξης τους πολύ αργά κ χωρίς καμία γκρίνια (στα plus της μπάντας που δεν μειωσανε τον χρονο των αλλων 2) να βγουνε τοσο αργα ανέβηκαν στις 02 το πρωι να μας ταξιδέψουν με τον εκπληκτικο ηχο τους.αποδώσανε αν κ κουρασμενοι απο το προχωρημενο της ωρας κ του ταξιδιου τους απο θεσσαλονικη τα μέγιστα.Ηχος τσιμέντο κ  πολυεπίπεδος.Post metal  με βιολι κ τσελο να συμπρατουν με τα υπολοιπα οργανα πολυ όμορφα.Δεμενοι μουσικοι  κ εβγαλαν προς το κοινο της αθηνας τον ηχο τους κ την ενεργεια αυτου ιδιαιτερως πειστικα.

“they flew in censored skies το ονομα του καινουργιου τους lp κ το απέδωσαν οριακα τέλεια.Ταξιδιαρικο αλμπουμ must για αγορα…Αν ειστε στο ειδος θα πάρετε μια εγχωρια αποψη για τον χωρο στον οποιο κινουνται.Αξίζει μια καλη αυτια

Μετα τα ταλευταια σφηνακια στις 5 το πρωι τους ευχαριστησαμε για την παρουσια κ τους ξεπροβοδίσαμε στον δρομο της επιστροφης..Τους ευχόμαστε καλη δυναμη για την συνεχεια που προβλεπεται συναρπαστικη…Onwards sleepstream

Filosofem(Lonely Nights)

[/toggle][toggle title=” Άννα Μπουρμά @ Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης “]

Η παρουσίαση δίσκου της Άννας Μπουρμά, έλαβε χώρα την Δευτέρα 17/03, στο Ίδρυμα Κακογιάννη. Ο σταθμός μας, είχε την τύχη να βρίσκεται εκεί και να παρακολουθήσει από κοντά, ότι η καλλιτέχνης είχε ετοιμάσει.

Όσο λοιπόν ένα ολόγιομο φεγγάρι, φώτιζε την κεντρική σκηνή της αίθουσας, εφτά μουσικοί επί σκηνής, ένωναν το ηχόχρωμα της ψυχής τους για να μας παρουσιάσουν μελωδίες, διαφορετικές απ ότι έχουμε συνηθίσει. Σκοπός, να συνδυαστούν έξι διαφορετικά μουσικά όργανα για να αναπαράγουν τα οκτώ ολοκαίνουργια τραγούδια, μέσα από το νέο της άλμπουμ, με τίτλο « Ένα Τραγούδι Αν Σωθεί».

Επρόκειτο για ένα μικρό ταξίδι στην Μεσόγειο, ίσως και ένα μικρό ταξίδι στην παράδοση, μέσα από ήχους  που πια ακούς, μόνο μέσα σε ξεχασμένους δίσκους.  Καθ’ όλη την διάρκεια, το σύγχρονο έδειχνε να εναλλάσσεται με το παλιό όπως και το κόκκινο  με το μπλε χρώμα, ένα σύνολο αντιθέσεων που προκαλούσε τόσο την σκέψη, όσο και την ακοή του ακροατή. Παρόντες στην εκδήλωση, οι συνθέτες – στιχουργοί, που με τα έργα τους έδωσαν πνοή, στον νέο αυτό δίσκο. Φυσικά, δεν έλειπαν από κοντά της, το αγαπημένο της FanClub, γνωστοί και άγνωστοι φίλοι, που βρέθηκαν εκεί τόσο για να την γνωρίσουν όσο και για να την συγχαρούν. Η ίδια η κ.Μπουρμά θέλοντας να τους ευχαριστήσει, τραγούδησε  κομμάτια από τις προσωπικές τους δουλείες και στην συνέχεια παρουσίασε ένα βίντεο που αποτελούσε ένα μίνι αφιέρωμα στην πορεία της μέχρι σήμερα.

Το μπλε χρώμα, φάνηκε να ξεθωριάζει στην πορεία αφού οι αντιθέσεις του δευτέρου μέρους, επικεντρώθηκαν στις εναλλαγές μεταξύ κόκκινου και μαύρου χρώματος. Πέπλα πίσω από το φως και ιδανικές φιγούρες, προετοίμαζαν το κοινό για την συνέχεια της παρουσίασης. Στο φόντο, τόσο εικόνες όσο και βίντεο, κάτι σαν ένα μουσικό χαλί για την παρουσίαση τριών ακόμη  καινούργιων τραγουδιών. Τόσο οι προσωπικές επιλογές της ίδιας όσο και κομμάτια μέσα από τον πρώτο της δίσκο, δεν έλειψαν από τον ρεπερτόριο της ενώ η βραδιά έκλεισε με το ομώνυμο τραγούδι του νέου άλμπουμ με τίτλο «Ένα τραγούδι αν σωθεί».

Μια εκδήλωση ίσως και μία μουσική παράσταση, που αποδεικνύει πως, αφού υπάρχουν ακόμη καλλιτέχνες που προσεγγίζουν με αγάπη και σεβασμό την μουσική, το ουράνιο τόξο θα συνεχίζει να βγαίνει μέσα από την  βροχή.

Λουίζα(Ονειροπαγίδα)-Μαρία(Μαγεμένο Ταξίδι)

[/toggle][toggle title=”Polis @ Shakespeare”]

Αλλη μια Παρασκευη με βρηκε στο κεντρο της Αθηνας….Κατεβαινοντας στο Μοναστηρακι ψαχνω μεσα στα στενα προς την πλατεια Καρυτση για το sheakspeare bar.Εκει θα γνωρισω τους Polis…
Kατα τις δεκα και μιση φτανω στο μαγαζι και μπαινοντας μου λενε πως τα μελη του γκρουπ ειναι κατω.Κατεβαινω τις σκαλες και βρισκω το παρεακι να καθεται και να χαλαρωνει πριν το live..Ο Βασιλης ,ο Χαρης ,ο Σπυρος ,και ο Κωστας μου συστηνονται χαμογελαστοι και με προσκαλουν να καθισω μαζι τους,περιμενοντας τον Μπαμπη και τον Γιωργο…και φυσικα την εναρξη του live,η οποια θα γινει γυρω στις 12 λογω καποιας θεατρικης παραστασης που παιζεται απο πανω και πρεπει να περιμενουν το τελος της.Μετα απο καμια ωρα ερχονται και τα υπολοιπα δυο μελη..και ολοι μαζι ανυπομονουμε για την συνεχεια αυτης της βραδιας..!!!!
Εδω οφειλω να σημειωσω,πως τα παιδια με εκαναν να αισθανθω πολυ ανετα μαζι τους λες και ημουν κι εγω μελος αυτης της παρεας…Της παρεας που ξεκινησε τον χειμωνα του 2011 απο τον Μπαμπη Νικολατο(ακουστικη κιθαρα,φωνη)και το Βασιλη Γεροδημο(ηλεκτρικη κιθαρα,φωνη),ενω στη συνεχεια μεγαλωσε με τους Χαρη Κατσουρα(ηλεκτρικη κιθαρα), Σπυρο Σακελλαριου(μπασο), Γιωργο Καναβα(τυμπανα) και το νεοτερο μελος Κωνσταντινο Κρικο(πληκτρα).Και επιτελους η στιγμη που περιμεναμε ηρθε και ολοι μαζι ανεβαινουμε πανω για να ξεκινησει το live!!!!To πρωτο τραγουδι των παιδιων που ακουστηκε ηταν το “Σαν βροχη”,και μετα παντα μεσα απο τις φωνες του Βασιλη και του Μπαμπη,απο τη σκηνη του Sheakspeare περνουν οι Depeche Mode(Personal Jesus),o Micheal Jackson(Billy Jean),οι Locomondo(Μαγικο χαλι),οι Red Hot Chilly Peppers(Can t stop),οι Rolling Stone(Satisfaction),οι Doors(Break on through),οι Τρυπες και τοσοι πολλοι αλλοι που ειναι δυσκολο να τους θυμηθω ολους!!!!!!!!Μεχρι Elvis Priestley επαιξαν και το κοινο ξεσηκωθηκε…οχι πως πριν ηταν ησυχο!!!!!!!!!!!Και φυσικα το ακυκλοφορητο ακομα τραγουδι του γκρουπ “Φευγεις ξανα” που ολοι περιμενουμε με ανυπομονησια τον Απριλη,το γνωστο σε ολους μας “Στην ουσια” και πολλα πολλα αλλα!!!!!!!!!!
Ηταν ενα live γεματο ζωντανια και τελεια διαθεση….!!!!!!!!!!!!!!!Σας ευχαριστω πολυ παιδια για την υπεροχη βραδια και ευχομαι να τα ξαναπουμε συντομα!!!!!!!!!!!!!!!

[/toggle][toggle title=”Τρύπια Καπέλλα & Ενέδρα @ Architecture Rock Cafe”]

Ομολογώ πως είχα πολλές αμφιβολίες  για το συγκεκριμένο live. Λίγο τα μουσικά μου ακούσματα, λίγο ο χώρος (θα εξηγήσω αργότερα τι εννοώ), λίγο και η άγνοια μου προς το συγκεκριμένο είδος και γενικότερα προς την Ελληνόφωνη σκηνή των τελευταίων ετών, όλα αυτά με έκαναν κάπως αρνητικό προς το συγκεκριμένο event. Αποφάσισα όμως να είμαι πιο αισίοδοξως και να δώσω μια ευκαιρία. Εξάλλου κάπως έτσι έχω μάθει τις μεγαλύτερες μουσικές μου αγάπες!!

Και ευτυχώς, το αποτέλεσμα ήταν πάνω από ικανοποιητικό! Γιατί, ρωτάτε; Ας σταματήσω λοιπόν να φλυαρώ, και ας αρχίσω επιτέλους την παρουσίαση.

Χώρος διεξαγωγής το Architecture Rock Cafe, στο οποίο είχα παρευρεθεί άλλη μία φορά, κατά την οποία δεν μου είχε αφήσει και τις καλύτερες εντυπώσεις. Αλλά δεν είναι της παρούσης, θα εξηγήσω μετά τι εννοώ…

Φτάνοντας λοιπόν στο μαγαζί κατά τις 21.40, αρχίζω να ανησυχώ, καθώς πιστεύω ότι δεν θα προλάβω να μιλήσω αρκετά με τις μπάντες, καθώς η προγραμματιζόμενη ώρα εκίνησης της συναυλίας είναι 22.00 με 22.30. Βλέποντας λοιπόν άδειο το μαγαζί, θυμάμαι γιατί με είχαν συμβουλέψει να αργήσω τουλάχιστον μισή ώρα. Μπαίνοντας, με προσεγγίζει ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, και με το που του λέω ότι είμαι από τον Octava Radio, φωνάζει τον Ντίνο, κιθάρα και δεύτερα φωνητικά στα «Τρύπια Καπέλα». Αρχιζούμε λοιπόν να μιλάμε, και αμέσως ευχαριστώ τον… βασικά δεν ευχαριστώ κάποιον, απλά χαίρομαι που αποφάσισα να έρθω!!! Ο Ντίνος μου γνωρίζει τον Βαγγέλη και τον Αντώνη, μπάσο και ντραμς αντίστοιχα στους «Ενέδρα», και αρχίζουμε να μιλάμε πραγματικά περί ανέμων και υδάτων! Μουσική, επιρροές των συγκροτημάτων, στρατιωτική θητεία, συναυλίες που πήγαμε ή που θα θέλαμε να πάμε, κοινοί γνωστοί (ναι, είχαμε και από αυτό!!). Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι ότι όση ώρα έπαιζε μουσική από τα ηχεία, τα παιδιά χόρευαν. Ιδιαίτερα ο Αντώνης κυριολεκτικά πήγαινε πάνω κάτω, χορεύοντας και παίζοντας ντράμς σε ένα «φαντασικό» ντραμ-σετ.

Το sound–check ξεκίνησε κατά τις 23.30, και εδώ αρχίζουν καποια  προβλήματα με τον ηχο του Architecture Rock Cafe. Αρχική μου παρατήρηση ήταν η κιθάρα του Ντίνου, η οποία ήταν αρκετά χαμηλότερη από τα άλλα όργανα. Όταν του το επεσήμανα, συμφώνησε μαζί μου λέγοντας πως ούτε αυτός άκουγε τι έπαιζε. Αρνητικό κατά την γνώμη μου ήταν ότι οι «Ενέδρα» και ο Δημήτρης Δημητράκας έκαναν μαζί soundcheck, το οποίο σαφώς και δεν βοήθησε τα παιδιά να φτιάξουν τον ήχο τους.

Ακριβώς μεσάνυχτα ξεκίνησε το live με Τρύπια Καπέλα, οι οποίοι έπαιξαν αρκετά τραγούδια από το επερχόμενο, τρίτο δίσκο τους, αλλά και κομμάτια από τους δύο προηγούμενους. Καθαρό ροκ ύφος, με πολλά blues και rock’n’roll στοιχεία (που θύμιζαν εποχές 70’ς) και αρκετά άλλα, λίγο πιο απροσδιόριστα, τα οποία όμως έδειχναν την ποικιλομορφία των επιρροών τους και την μεγάλη ικανότητα των παιδιών να τα ενσωματώνουν στα τραγούδια τους και να τα δένουν τόσο καλά, χωρίς να ακούγονται βαρετοί και παρλαπίπες!! Ακόμα και κάποια στοιχεία country και bluegrass έπιασα σε κάποια σημεία, τα οποία σε προσκαλούσαν να σηκωθείς και να χορέψεις!!! Για τα λίγα χρόνια παρουσίας τους, ήταν πολύ δεμένοι και έδειχναν να ξέρουν τι κάνουν! Ειδικά σε κομμάτια με αρκετές αλλαγές στον ρυθμό έδειχναν αφενός την πιο progressive μουσική παιδεία τους (από ό,τι μαντεύω) και αφετέρου το πόσο δεμένη μπάντα είναι, χωρίς να χάνεται στα δύσκολα σημεία. Αυτό όμως που με ενθουσίασε ήταν τα καινούργια κομμάτια, τα οποία είχαν απίστευτα Stoner μέρη, και που σε διαφορετικό κοινό θα είχαν ξεβιδώσει σίγουρα πολλά κεφάλια!!! Το ότι πήγα απλά να καλύψω το live και αυτήν την στιγμή αναμένω τον δίσκο των παιδιών πιστεύω λέει πολλά!! Κάθε φορά που ο ήχος γινόταν πιο βαρύς και «άμεσος», ήθελα να σήκωθω και να χτυπήσω τον διπλανό μου!

Κάποιες παρατηρήσεις που έχω για τα παιδιά: τα πλήκτρα πρέπει σε κάποια σημεία να φανούν πιο πολύ, ειδικά στα πιο blues μέρη, στα οποία ακούγονταν πολυ χαμηλά.  Όπως με πληροφόρισε ο Ντίνος, στα σημεία εκείνα υπάρχουν πλήκτρα, τα οποία όμως είχαν χαθει από τον ηχολήπτη. Άρα και η δεύτερη παρατήρηση που είχα, σχετικά με την ένταση της κιθάρας στα σόλο, ήταν δουλειά του ηχολήπτη, ο οποίος κατά την γνώμη μου δεν βοήθησε και πάρα πολύ το συγκρότημα. Τρίτη παρατήρηση, την οποία αναμένω να δω στον επόμενο δίσκο, είναι η οριστικοποίηση αυτού του πιο stoner και τσαμπουκαλεμένου ύφους που έδειξαν. Πραγματικά φαίνεται ότι το έχουν μέσα τους, αν το αφήσουν να βγει σε όλο του το μεγαλείο, είμαι σιγουρός ότι θα ξαναμιλάμε πολύ σύντομα για αυτούς, και με τα καλύτερα εννοείται λόγια!!

Κάπου εδώ γνώρισα και τα υπόλοιπα μέλη των «Ενέδρα», Ναταλία στα φωνητικά και Αλέξανδρος στην κιθαρα. Όλοι τους πολύ καλά παιδιά, αρκετά εύθυμα και ομιλητικά!!

Αμέσως μετά τα «Τρύπια Καπέλα» ανέβηκε στην σκηνή ο Δημήτρης Δημητράκας. Για όποιον δεν ξέρει, ο Δημήτρης ήταν ο ντράμερ των Panx Romana, της θρυλικής αυτής punk rock μπάντας που μεσουράνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι τα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Ο Δημήτρης Δημητράκας λοιπόν, έχει επιτελέσει μέλος αρκετών άλλων συγκροτημάτων, τελευταία δε έχει ακολουθήσει μια αρκετά αξιόλογη καριέρα, από ότι έμαθα, ως ερμηνευτής, αλλά και ως παραγωγός σε αρκετά νέα συγκροτήματα! Με μία κλασσική κιθάρα, λοιπόν, και μία ηλεκτρική κιθάρα ως συνοδεία, μας παρουσίασε αρκετά τραγούδια από την προσωπική του καριέρα, αλλά και από τους Panx Romana! Δυστυχώς, δεν μπορώ να εκφέρω εμπεριστατομένη άποψη, αφενός επειδή έπρεπε να φύγω για να προλάβω τα μέσα μαζικής μεταφοράς (καταραμένο ΜΕΤΡΟ), άρα και έχασα ένα μεγάλο μέρος του, αλλά και όλο το live των «Ενέδρα», και αφετέρου επειδή δεν γνωρίζω τίποτα για το είδος μουσικής του Δημήτρη Δημητράκα. Ωραίες μουσικές ιδέες, πάρα πολύ ωραία και η συνοδεία της ηλεκτρικής κιθάρας, και κομμάτια τα οποία το κοινό έδειχνε να εκτιμάει δεόντως. Επιφυλάσσομαι, λοιπόν, και σημειώνω να ψάξω περισσότερο την προσωπική καριέρα του Δημήτρη Δημητράκα, με σκοπό να βγάλω μία πιο ακριβή εκτίμηση για την μουσική του.

Δυστυχώς έχασα όλο το σετ των «Ενέδρα», αλλά τα παιδιά φρόντισαν να με αποζημιώσουν, δίνοντας μου το cd τους, το οποίο έχει λιώσει από προχθές στο ηχοσύστημα μου. Ωραίοι ρυθμοί, εναλλαγές ανάμεσα σε ήρεμα μέρη και πιο ανεβαστικά κομμάτια, αρκετά δεμένη μπάντα η οποία δένει πάρα πολύ καλά με την αιθέρια φωνή της Ναταλίας , αρκετές επιρροές από πιο rock και country μουσικές, οι οποίες κατ’ εμέ δίνουν ένα κύρος στο όλο αποτέλεσμα. Πολύ ωραίο το αποτέλεσμα, και σίγουρα ξεδιπλώνεται μετά από κάποιες ακροάσεις. Το μόνο που έχω να προτείνω στα παιδιά είναι να προσανατολιστούν σε ένα πιο συγκεκριμένο ύφος, βάζοντας όλες αυτές τις επιρροές σαν βοήθεια, και όχι σας αυτόνομα κομμάτια!

 Όπως τους υποσχέθηκα όμως, θα είμαι και στο επόμενο live, αυτήν την φορά με αμάξι!! Και θα περιμένω να δω και το μωράκι της Ναταλίας, στην οποία εύχομαι μια ανώδυνη και ομαλή εγκυμοσύνη, και το μωρό να πάρει την γλύκα της μαμάς του και την μουσική παιδεία και τις ικανότητες του μπαμπά!!!

Πέτρος(Fullmetal Pint)

[/toggle][toggle title=”Surf Rock Mayhem @ An Club”]

22 ώρες πριν το live και γνωρίζω ότι πρέπει να το καλύψω αλλά αγνοώ πλήρως τις μικρές λεπτομέρειες πίσω από τα ονόματα στην αφίσα ! Surf Rock Mayhem 3 στοΑΝClub σταΕξάρχεια…Well, Google is our friend and wiki is our savior! Και η μαγεία ξεδιπλώνεται !
Ενημερώνομαι λοιπόν για το είδος μουσικής και για τα συγκροτήματα που θα παίξουν ανυπομονώ να γνωρίσω και αυτό το κομμάτι του μουσικού κόσμου. Στηνσκηνήαναμένονταιοι: Dirty Fuse , Meanwhile in Mexico , The Titanics , The Telestons . Έτσι λοιπόν, Παρασκευή γύρω στις 22:00 κατεβαίνω στο γνωστό υπόγειο. Το live όμως δεν θα ξεκινήσει για τα επόμενα 30 λεπτά και ανησυχώ ότι δεν θα το προλάβω όλο.

Εκεί που ανησυχώ και κρυώνω , πέντε τύποι, όλοι με κοντομάνικα και οι δύο απ’ αυτούς με χαβανέζικα πουκάμισα εμφανίζονται στην σκηνή. “Γειά σας , είμαστε οι Telestons” ή κάτι παρόμοιο , και ξεκινούν οι πρώτες «πενιές» . «Ακρογιαλιές , Δειλινά» ή σωστότερα «Beaches ‘n’ Sunsets» και προσπαθώ να συντονίσω τους βιορυθμούς μου με το παγωμένο κλίμα στο χώρο και την διάθεση που μου γεννιόταν σιγά σιγά για να βουτήξω στην θάλασσα. Και με τα επόμενα κομμάτια είμαι πλέον σίγουρη ότι θέλω να έρθει καλοκαίρι. Οι Telestons , που έχουν εμπνευστεί το όνομά τους από την ωκεανίδα Τελεστώ, παίζουν για περίπου μία ώρα και έχουν ήδη προθερμάνει το έδαφος για τα επόμενα «μουσικά» κύματα , τόσο με την μουσική όσο και με την διάθεσή τους. Πάσα λοιπόν στους θεότρελους Θεσσαλονικείς “MeanwhileinMexico”. Τώρα δεν υπήρχαν χαβανέζικα πουκάμισα . Δύο «σκελετοί» ανέβηκαν στην σκηνή κρατώντας ο ένας κιθάρα –Πάρης Παπαδόπουλος – και ο άλλος μπάσο – Γιάννης Παρζιαλης. Και όταν έκατσε και ο ντράμερ – Κώστας Αναγνώστου-  στη θέση του βγάλαμε εισιτήριο για Μαλιμπού. Δεν θυμάμαι με ποιο κομμάτι άνοιξαν μουσικά αλλά ξέρω ότι στη προηγούμενη ανεβασμένη διάθεση ήρθαν και έδωσαν μια ακόμα ώθηση και ο κόσμος που είχε γεμίσει σχεδόν το ΑΝ πήρε φωτιά. Χορός , παρέες , μπύρες και κουβέντα και πλέον το περιβάλλον μπορούσε να είναι από beachparty . Κάνοντας πλάκα με το κοινό, λαλίστατοι μεταξύ των κομματιών τους (και δικά τους από το επερχόμενο άλμπουμ τους και διασκευές) και κάνοντας πολύ χαβαλέ κατά την εκτέλεσή τους έπαιξαν και αυτοί σχεδόν μια ώρα . Και πάνω που είπα «Τι άλλο μπορεί να δουν τα μάτια μου – εκτός απ’το να ακούσουν τα αυτιά μου» παίρνει το μάτι μου μια σανίδα surf . « Οκ» λέω , « δεν είμαι σίγουρα Εξάρχεια». The “DirtyFuse” wasonstage με κιθαρίστα τον DudaVictor , ντράμερ τον Χρήστο Κόγιο , τον Μάνο Κισαμιτάκη στο σαξόφωνο, τον  Γιάννη Δράκο στο μπάσο και τον Κώστα Μπακούλα στην κιθάρα.SunsetBeach , και Τσιτσάνης σε διασκευή ηχεί για δεύτερη φορά απόψε . Χαμός, πανικός και χορός . Πολύ χορός. Σαξόφωνο και μετά από 3 κομμάτια υψώνεται ένας pluggedin … ζουράς;! Ναι είναι ζουράς γιατί έρχονται να αποδείξουν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι το surfrock είναι μια ζεστή αγκαλιά για την λαϊκή ελληνική σκηνή των 50’s – 60’s . Παίζουν και αυτοί κομμάτια απ’ τον επερχόμενο δίσκο τους αλλά και από τους προηγούμενους και αγαπημένους –προφανώς για το φιλόμουσο κοινό – και για μία γεμάτη ώρα κανείς δεν παίρνει ανάσα . Και για το τέλος μένουν οι “TheTitanics” των Peri Samosurfer (κιθάρα) , Δημήτρη Χατζημήτρο (μπάσο) και  Νόντα Κακλαμάνη (ντράμς) . Το δικό τους «παγόβουνο» όμως ήταν ο χρόνος γιατί δυστυχώς όπως ανέφερα στην αρχή , το live άργησε να ξεκινήσει και το σχήμα βγήκε στην σκηνή λίγη ώρα πριν τα τελευταία δρομολόγια του μετρό. Το κοινό αραίωσε αρκετά και για το τέλος έμειναν μερικοί φανατικοί surfrockers να απολαύσουν το διαφορετικό πάντρεμα της punkrock με το surf , που απ’ όσο πρόλαβα να τους ακούσω ήταν λίγο πιο σκοτεινές αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσες μελωδίες.
Εν κατακλείδι, αυτό που έχω να δηλώσω απερίφραστα είναι ότι το γούσταρα και το surfrock απέκτησε έναν ακόμα θαυμαστή. ΑΛΛΑ! Θέλω να τους ξαναδώ όλους στο φυσικό τους περιβάλλον. Σε μία σκηνή πάνω στην άμμο, με το ηλιοβασίλεμα για σκηνικό , φορώντας μαγιό και πίνοντας κάτι σε pinacolada!   

Links:
Dirty Fuse : www.facebook.com/dirtyfuse
                  www.dirtyfuse.com

Meanwhile in Mexico : www.facebook.com/meanwhile.in.mexico

                                    www.meanwhileinmexico.gr

The Titanics: www.facebook.com/Samosurfer

The Telestons:  www.myspace.com/thetelestons

Στελλα(Visions Of Metal)

[/toggle][toggle title=”Δογμα @ Architecture Rock Cafe”]

το Σαββατο 8 Μαρτιου 2014 ο Octava radio ειχε ραντεβου με τους ΔΟΓΜΑ στην αρχιτεκτονικη rock cafe στου Ζωγραφου.Εφτασα εκει γυρω στις δωδεκα και κατι.Τα παιδια ηταν πολυ φιλικα μαζι μου και δεχθηκαν να βγουν φωτογραφιες μαζι μου. Το live ξεκινησε στη μια παρα και η λιστα με τα τραγουδια ηταν ”Ροδα ειναι η ζωη”, ”Κραυγη”, ”Εκτος τοπου και χρονου”,”Γυμνος”, ”Παιχνιδια και χρωματα”, ”Κραταμε γερα”, ”Εκπληξη”,”Πλατανος”, ”Καραβι του νοτου”, ”Σαραβαλο”, ”Ακουω την αγαπη”, ”Placebo”, ”Ταξιδι”, ”Δε χωρας πουθενα”, ”Δημοκρατια”, ”Αληθεια”, ”Ανδρεναλινη”,”Ζωη στα χερια”, ”Μασκες”.Αυτο που μας εκανε εντυπωση στην μπαντα ηταν η συνεργασια τους καθως και η απιστευτη ενεργεια του τραγουδιστη.Πολυ παθος,πολυ ενταση οπως εξαλλου γινεται σε καθε ζωντανη εμφανιση των Δογμα,ροκαραν δυνατα και ξεσηκωσαν το κοινο που ειχε μαζευτει για να τους ακουσει.

Μια δυνατη ροκ μπαντα που εγω προσωπικα την ακουσα για πρωτη φορα ζωντανα και οφειλω να ομολογησω οτι μου αρεσαν ιδιαιτερως,μιας και βγαζουν επι σκηνης αυτο το ροκ που λειπει στις μερες μας. το live τελειωσε στις τρεις και κατι με τον κοσμο να φευγει ευχαριστημενος και γεματος αναμεικτα συναισθηματα μετα απο ενα τοσο δυνατο Live.

Για την ιστορια να πουμε οτι τα παιδια το 2012 εβγαλαν το πρωτο τους cd ”Nεκρη ψυχη” και το 2014 το digital single ” το ταξιδι”

Ευχομαστε καθε επιτυχια απο δω και περα αν και νομιζω ειναι δεδομενη!!!

Αγης(Δισκος Ειναι Και Γυριζει)

[/toggle][toggle title=”Πετρος Θεοτοκατος @ δ3″]

Το Σάββατο 8-3-2014 στο «δ3» (το οποίο βρίσκεται στα σύνορα Εξάρχεια-Κολωνάκι) έγινε ένα πολύ καλό rock live με τον Πέτρο Θεοτοκάτο. Ένα live για κόσμο σε όλες τις ηλικίες, με φοβερή αισθητική η οποία ήταν ότι πρέπει για να περάσει κάποιος το Σαββατόβραδο του αν έχει αγαπήσει  τον ήχο της ελληνικής rock μουσικής των 90’s. Ωστόσο το «δ3» είναι ένα café-bar  το οποίο παράλληλα λειτουργεί και ως μουσική σκηνή, με νεοκλασικό στυλ που είναι ιδανικό για συναυλίες ελληνικής rock και έντεχνης μουσικής.

Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται στο μαγαζί κατά τις 23:00. Ανάμεσα στους ανθρώπους έβλεπες όλες τις ηλικίες και διαφορετικούς τύπους ανθρώπων, από οικογένεις με παιδιά, μέχρι και νεανικές παρέες. Το live ξεκινησε κατά τις  23:30, Όταν  ο Πέτρος Θεοτοκάτος ανέβηκε στη σκηνή με συνοδεία από drums και κόντραμπάσο ενώ ο ίδιος παράλληλα με το τραγούδι έπαιζε και ακουστική κιθάρα. Το ρεπερτόριο του ξεκίνησε με το τραγούδι  «δική μας η νύχτα» (το όποιο στις  αρχές τις δεκαετίας του 2000 ήταν soundtrack γνωστής νεανικής τηλεοπτικής σειράς) και συνεχίστικε με αρκετές rock μπαλάντες. Ο Πέτρος έπαιξε αρκετά κομμάτια από τη δισκογραφία του, αρκετά από τα καινούργια κομμάτια που έχει γράψει (όπως π.χ. ένα κομμάτι το οποίο όπως δήλωσε ο ίδιος το έγραψε εμπνευσμένος από κάποια περιστατικά τα οποία έζησε κάποτε σε μια συναυλία πολιτικού περιεχομένου στο Ηρώδειο), αλλά και αρκετές διασκευές από ξένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως “The cure” (και συγκεκριμένα το “forest”), Iggy pop, Johnny Cash, αλλά και αρκετές διασκευές από έλληνες καλλιτέχνες όπως Παύλο Σιδηρόπουλο (συγκεκριμένα το «μου πες θα φύγω»), Θάνο Ανεστόπουλο, Ξύλινα σπαθιά, Τρύπες κ.α.

Η συναυλία κράτησε περίπου δυόμιση ώρες και ήταν αρκετά απολαυστική για όλους. Για όσους παρευρέθηκαν, ήταν η ιδανική έξοδος για τα τελείωματα  της εβδομάδας.

Αργυρης (Hollistic View)

[/toggle][toggle title=”Δημήτρης Μητσοτάκης @ Δ3″]

     Την ίδια εκείνη ημέρα που ο Δημήτρης Μητσοτάκης μου έκανε την τιμή να έρθει καλεσμένος στο στούντιο του οκτάβα και στην Μουσική περιπλάνηση, (Σάββατο 15-2) πήγα να τον απολαύσω και επί το έργο, να τον ακούσω live στην μουσική σκηνή Δ3 στην οδό Διδότου, στο Κολωνάκι. Και για τους πιο παλιούς, να πω ότι το συγκεκριμένο μαγαζί είναι Το μπαράκι του Βασίλη και έχει παραμείνει όπως ίσως ακριβώς τον θυμάστε, ένας απόλυτα ζεστός χώρος και ιδανικός για το στυλ της μουσικής που ο Δημήτρης Μητσοτάκης εκπροσωπεί. Γιατί το στυλ του δεν είναι μόνο έντεχνο, αν μπορούμε να κατατάξουμε την μουσική σε κατηγορίες, με βάση τις σημερινές συνήθειες. Αλλά το πολύ ωραίο στοιχείο είναι ότι ο συγκεκριμένος τραγουδοποιός (γιατί αυτός είναι πίσω από κάθε του τραγούδι σε στίχους αλλά και μουσική!) χρησιμοποιεί πολύ την παραδοσιακή μας μουσική και «πατάει» πάνω σε αυτήν για να δημιουργήσει νέα και πολύ ενδιαφέροντα ακούσματα.

      Δίπλα του όπως πάντα οι πολύ αξιόλογοι συνεργάτες του και ειδικότερα η Εύα Λαύκα με την υπέροχη φωνή της και η Αρετή Κοκκίνου, μία πολυτάλαντη μουσικός! Μαζί, στο πρώτο μέρος του  live, παρουσίασαν πολλά τραγούδια από τις δύο δισκογραφικές δουλειές των Ευδαιμόνων και καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό!

     Όμως, όταν στο δεύτερο μέρος της εμφάνισής του με το συγκρότημα που έχει δημιουργήσει (εννοώ τους «Ευδαίμονες») σε πλήρη απαρτία και σε μεγάλα κέφια, έβαλε στο παιχνίδι και την γκάιντα, την οποία έπαιξε ο υπέροχος Αλέξανδρος Καστανιώτης, όλο το κοινό ξεσηκώθηκε και δικαίως, καθώς δόθηκε μία λαϊκή νότα στο πρόγραμμα, η οποία μας άρεσε πολύ!

     Συνοψίζοντας, η δίωρη και παραπάνω αυτή εμφάνιση του Δημήτρη Μητσοτάκη και των Ευδαιμόνων με εντυπωσίασε ιδιαίτερα γιατί μου έμεινε και εμένα, όπως και σε όλους όσοι πήγαμε για να τους απολαύσουμε, ότι αυτό που κάνουν βγαίνει μέσα από την ψυχή τους και κατορθώνουν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής!

Κατερίνα Κ.

Μουσική Περιπλάνηση

[/toggle][toggle title=”Δημήτρης Μπάκουλης & Ρία Ελληνίδου @ Ρυθμός Stage”]

Πεμπτη βραδυ λοιπον και ακομα μια φορα οδηγουμαστε στο Ρυθμο Stage για να ακουσουμε ενα απο τους αγαπημενους μας νεους καλλιτεχνες το Δ.Μπακουλη μαζι με την επισης νεα Ρια Ελληνιδου.

Μετα τη συνεντευξη στο στουντιο του σταθμου μας οι εντυπωσεις που μας ειχε αφησει ο Δημητρης ηταν οι καλυτερες οποτε ημασταν πανω-κατω προετοιμασμενοι για το τι θα δουμε και τι θα ακουσουμε.Η μονη αν μπορουμε να το πουμε ετσι απορια ηταν η παρουσια της Ριας οπου δεν την ειχαμε ξαναδει ζωντανα!!!

Τα παιδια ανεβηκαν στη σκηνη γυρω στις 23:00 και το προγραμμα ξεκινησε..Αγαπημενα τραγουδια του Δημητρη ακουστηκαν οπως η Αορατη Σκαλα, Αλλες Ζωες,Κοσμοκαλογερος κ.α..Πολυ ομορφα κομματια απο αλλους σημαντικους ελληνες δημιουργους μας τραγουδησε ο Δημητρης και η Ρια.Δυο καταπληκτικες φωνες συνδυασμενες αψογα επι σκηνης και πλαισιωμενες απο δυο εξαιρετικους μουσικους στις κιθαρες και στα κρουστα,μας εκαναν να ταξιδεψουμε και να σιγοτραγουδησουμε..απο τη μια ο Δημητρης με τη μεστη λαικη φωνη του που πολλες φορες αναρωτιοσουν αν οντως αυτη η φωνη ειναι ενος παιδιου μολις 23 ετων μας παρεσυρε σε εντεχνα λαικα μονοπατια και απο την αλλη η πραγματικα φανταστικη φωνη της Ριας μας ταξιδευε σε ομορφα μερη με μουσικες πανεμορφες!!!

Εκει εκτος απο το κοσμο που ειχε παει για να ακουσει βρεθηκαν και αρκετοι καλλιτεχνες οι οποιοι ανεβηκαν και τραγουδησαν μαζι με το Δημητρη οπως ο Σταυρος Σιολας,η Μαρια Παπαγεωργιου και ο Αλεξανδρος Εμμανουηλιδης οι οποιοι εδωσαν ακομα μια πιο ευχαριστη νοτα στο ηδη πανεμορφο προγραμμα.Ενα μεγαλο μπραβο τους που ηταν εκει και στηριξαν αυτα τα νεα παιδια που τωρα ξεκινανε.

Γενικα ηταν μια υπεροχη βραδια με πολυ μουσικη,πολλα και ομορφα κομματια και 2 υπεροχς φωνες που πραγματικα νομιζω οτι στον χωρο της εντεχνης-λαικης σκηνης εχουν πολυ μελλον αλλα και παρον..

Καλη συνεχεια τους ευχομαστε αν και νομιζουμε οτι κανοντας τετοιες εμφανισεις θα την εχουν!!!

Ν.Θ(Εν..Τεχνος)

[/toggle][toggle title=”Matt Alfonzetti @ Bat City”]

Παρασκευη βραδυ και κατα τις 22:30 βρισκομαι στο batcity club στη Λ.Αλεξανδρας..

[/toggle][toggle title=”Family Reunion”]

Την Κυριακή 23/2/2014, μια βδομάδα μετά τις 2 απίστευτες hardcore συναυλίες  “A HEAVY HARDCORE MATINEE” και το live των BACKFIRE στην Αθήνα, έγινε στο ZERO ένα πολύ καλό «παρείστικο» hardcore live. Η γνωστή Αθηναική hardcore παρέα “S.D.B.” στην οποία συμμετέχουν διάφορες ελληνικές μπάντες, εδωσε ένα καλό live για τους πιστούς φίλους του ελληνικού hardcore.

Ο κόσμος άρχισε να μαζέυεται κατά τις 20:30 και οι πόρτες άνοιξαν κατά τις 21:15. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε σιγά-σιγά στο γνωστό υπόγειο του ZERO το οποίο μέσα σε 5 λεπτά ήταν σχεδόν  γεμάτο και πίσω-πίσω υπήρχε πάγκος με μπλούζες και δισκογραφικές δουλειές των συγκροτημάτων. Κατά τις 21:30 το live ξεκίνησε με πολύ καλή διάθεση από τον κόσμο.

Πρώτοι βγήκαν οι “BROKEN CONDOMS” μια Αθηναική PUNK μπάντα με ελληνικό στίχο (κυρίως). Το στυλ τους ήταν hardcore punk (old school), αλλά μπορεί να πει κάποιος ότι αρκετά κομμάτια τους είχαν έντονη επιρροή από street punk, σαν αυτό που θα άκουγε κάποιος τη δεκαετία του 80’. Ο στίχος ήταν κυρίως χιουμοριστικός, κάτι το οποίο ανέβασε τη διάθεση των ακροατών, καθώς μπροστά από τη σκηνή έβλεπες ένα μέρος του κόσμου να κάνει pogo. Έκατσαν επάνω στη σκηνή περίπου ένα μισάωρο παίζοντας δικά τους κομμάτια, αλλά και διασκευές όπως το “CALIFORNIA UBER ALLES” των “DEAD KENNEDYS”, άφησαν τον κόσμο ευχαριστημένο, ενώ ως προς το τέλος ο τραγουδιστής τους παρακίνησε τον κόσμο να πάρει το demo τους το οποίο μοιράζονταν δωρεάν στον πάγκο και ήταν ένα CD μέσα σε ζελατίνα με δώρο ένα προφυλακτικό (σατυρικά, λόγο του ονόματος του συγκροτήματος).

Επόμενοι στη σκηνή βγήκαν οι “TURN TO ASH”, μια Αθηναική THRASH METAL μπάντα με έντονη επιρροή από hardcore.  Ο τραγουδιστής τους βγήκε επάνω ντυμένος με τη μάσκα του “DARTH VADER” (γνωστού ήρωα από τη σειρά ταινιών «Ο πόλεμος των άστρων»), ενώ όση ώρα έπαιζαν γινόταν ένα πολύ δυναμικό pit μπροστά από τη σκηνή εναλλασόμενο σε circle και mosh. Παίξανε γύρω στο μισάωρο με πολύ δυναμική παρουσία.

Σειρά μετά είχαν οι Αθηναίοι SOUNDKRASH. Παίξανε επίσης  γύρω στο μισάωρο με πολύ καλή παρουσία, παίζοντας κυρίως κομμάτια από το τελευταίο τους άλμπουμ όπως το “DESTROYER”, το “HALL OF MEAT” αλλά και το “SHIPWRECK” με το οποίο έκλεισαν.

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι NEVER–TRUST, ένα Αθηναικό THRASHCORE συγκροτημα  το οποίο συμμετέχει στην ελληνική underground σκηνή από τις αρχές της δεκαετίας του 2010, έχοντας κερδίσει τη συμπάθεια αρκετών οπαδών του HARDCORE αλλά και του THRASH METAL. Κρατήσαν το παρόν τους επάνω στη σκηνή περίπου μισή ώρα, παίζοντας κομμάτια από την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο “BOMB DA SYSTEM” αλλά και κομμάτια από το δίσκο που ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν, ο οποίος θα έχει τίτλο “BRAS DE FER”. Οι NEVER–TRUST  κράτησαν τον κόσμο σε μεγάλη ένταση γι΄αυτο και μέσα στο υπόγειο του ZERO γινόταν φοβερό pit, όση ώρα έπαιζαν.

Τελευταίοι βγήκαν οι SLIPPED ON ICE, ένα Πειραικό  hardcore συγκρότημα το οποίο συμμετέχει στην ελληνική hardcore σκηνη από το 2012. Παίξανε περίπου μια ώρα με το δικό τους στυλ, το οποίο είχε αρκετή επιρροή και από old school hardcore  αλλά και από το συνηθισμένο στυλ hardcore που ξέρουμε πλέον, με το μεταλλικό ήχο. Την ώρα που παίζανε οι SLIPPED ON ICE ένα μέρος κόσμου αναγκάστηκε να φύγει για να προλάβει τη συγκοινωνεία, αλλά όσοι μείναμε είμασταν λίγοι και καλοί. Υπήρξε φοβερό hardcore dancing μες το χώρο και πολύ καλός  χαβαλές, καθώς μια παρέα παιδιών έκανε πλάκα στον Χάτζα (drummer του συγκροτηματος) φωνάζοντας του συνθήματα. Οι SLIPPED ON ICE ανεβάσαν τη διαθεσή μας σε πολύ υψηλό επίπεδο με τη μουσική τους και με το χαβαλέ τους, δίνοντας μεγάλο respect στη φάση του hardcore.

Το “FAMILY REUNION” ήταν μια πολύ καλή συναυλία που άφησε ευχαριστημένους όσους χαρντκοράδες του Λεκανοπεδίου Αττικής παρευρέθηκαν.

Αργυρης(Hollistic View)

[/toggle][toggle title=”Χαρτινα Φτερα & End Of Discussion @ Double Trouble”]

Το Σαββατο 15 Φεβρουαριου βρεθηκαμε στο Double Trouble για να δουμε απο κοντα τα αγαπημενα μας Χαρτινα Φτερα μετα απο αρκετο καιρο..Εκει μαζι τους ηταν και oi End Of  Discussion.

Το live ξεκινησε γυρω στις 23:00 με πρωτους να εμφανιζονται επι σκηνης τους End Of Discussion.Μας ειπαν κομματια τοσο δικα τους οσο και αγαπημενες διασκευες αλλων καλλιτεχνων και μας εδωσαν μια γερη δοση για το τι επροκειται να επακολουθησει.Πραγματικα παρα πολυ καλοι τοσο μουσικα οσο και φωνητικα μας ταξιδεψαν και μας εκαναν να ροκαρουμε δυνατα.

Αμεσως μετα σειρα ειχαν τα Χαρτινα Φτερα..Ξεκινησαν λοιπον και αυτο που πολλες φορες ειχαμε περιγραψει αλλα και ακουσει ειτε ζωντανα ειτε μαγνητοφωνημενα λαμβανε χωρα μπροστα στα ματια μας και βεβαια στα αυτια μας..Ενα κραμα απο ηλεκτρονικη μουσικη και σκληρους ροκ ηχους ηχουσε στα αυτια μας κανοντας μας να νιωθουμε ετοιμοι για εκτιναξη μιας και ολο αυτο το σκηνικο σε ξεσηκωνε..Δυνατες μελωδιες,ηλεκτρονικα μεσα και υψηλη τεχνολογια συνδυασμενα για ενα ζωντανο προγραμμα διαφορετικο απο τα συνηθισμενα..Γκατζετ ηλεκτρονικα που σε εκαναν να αναρωτισαι “Τωρα αυτο πως κανουν”και πολλα τετοια ομορφα περιελαμβανε ηβραδια..Ακουσαμε κομματια απο την πρωτη δουλεια των παιδιων που ειναι ετοιμη να κυκλοφορησει σε λιγο καιρο αλλα και πολλα διασκευασμενα κομματια ,προσαρμοσμενα σε αυτον τον ιδιαιτερο ηχο των Χαρτινων Φτερων..Καλυτερο σημειο του προγραμματος το τελευταιο τραγουδι των παιδιων οπου ηταν μια διασκευη του πολυ γνωστου τραγουδιοιυ του Δ.Σαββοπουλου ο Καραγκιοζης διασκευασμενο με μοναδικο και ξεχωριστο τροπο,το οποιο θα συμπεριληφθει και στο δισκο των παιδιων.

Ενα πραγματικα πολυ ομορφο live σε εναν πολυ ωραιο και καινουργιο χωρο με δυο αψογες μπαντες..Και οι μεν και οι δε εχουν πολυ μελλον,καθενας στο ειδος του και βεβαια τα Χαρτινα Φτερα με αυτο το ειδος μουσικης το διαφορετικο και ιδιαιτερο νομιζω οτι μπαινουν πολυ δυνατα στην ηλεκτρονικη ροκ μουσικη και μας φερνουν νεα πραγματα στο ειδος αυτο!!!

Καλη συνεχεια και καλες επιτυχιες ευχομαστε!!!!

Ν.Θ

[/toggle][toggle title=”5 Χρονια Φραξια @ Πεζοδρομος”]

Το Σάββατο 22/2 βρεθήκαμε στην γιορτή των ΦΡΑΞΙΑ που έκλεισαν 5 χρόνια ως ενεργό γκρουπ. Μαζί τους για να γιρτάσουν,στην σκηνή του ”Πεζοδρόμου” στον Βύρωνα βρέθηκαν οι Gift of Life 138 και ο ΜΕΓΑΣ/ΟΓΔΟΝΤΑ4.

[/toggle][toggle title=”Χναρια,Ramon,Poetic,Lyrical Punishment @ B.U.M.S “]

Μετά την live παρουσίαση του ‘7985’ τον Νοέμβρη,την Παρασκευή 21/2 στον χώρο του Blackbird Underground Music Stage (B.U.M.S.) στα Εξάρχεια είχαμε την χαρά να δούμε ξανά πάνω στην σκηνή τα Χνάρια μαζί με  τους Lyrical Punishment,τον Ramon και με τον Poetic αυτή την φορά.

[/toggle][toggle title=”Θεατρο Eliart”]

Την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014, είχα ραντεβού  ο στο θέατρο ‘’Εliart’’,  ως εκπρόσωπος του  Octavaradio.  Εκεί παρακολούθησα την επιτυχημένη παράσταση ‘’Bedtimestories 4’’ του Γιώργου Ηλιόπουλου. Η παράσταση ήταν εξαιρετική και η υπόθεση είχε να κάνει με άτομα της διπλανής πόρτας που όλοι νομίζουμε ότι τους ξέρουμε και αυτοί  φυσικά αποκαλύπτονται, σε πρώτο πρόσωπο, ξαφνιάζοντας με τις αποκαλύψεις τους. Σε κάθε ‘’διαλογικό’’ μονόλογο κυριαρχεί φυσικά η ιδέα του σεξ. Από την παράσταση ξεχώρισε η ερμηνεία της Ειράνας  Ντόρτου,  Σίσσυ Καπετάνιου, Δημήτρης Μαγκλάρας, Νίκος Πυροκάκος. Επίσης σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως για τη συγκεκριμένη παράσταση ο ταλαντούχος συνθέτης  Γιώργος Βολίκας έγραψε πρωτότυπη μουσική αλλά και 17 τραγούδια..

Οι ηθοποιοί που παίζουν είναι Σίσσυ Καπετάνιου, Δημήτρης Μαγκλάρας, Ζέφη Καλπίτση, Ειράνα Ντόρτου, Άγγελος Θεοφίλου, Νίκος Βατικιώτης, Νίκος Πυροκάκος, Πάνος Τσαλιγόπουλος, Εύα Πετρίδου, Ντορέτα Λεωνίδα, Κων/να Καραίσκου.

 Σκηνοθεσία:  Γιώργος Ηλιόπουλος.   

Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Βολίκας.

Να πούμε ότι η παράσταση παίζεται για τέταρτη συνεχή χρονιά, μπορούμε να φανταστούμε το γιατί!!!    

Σιούνας Αγησίλαος.

[/toggle][toggle title=”A Heavy Hardcore Matinee”]

Στις 14/2/2014 έγινε στο Zero (γνωστό underground μαγαζί που βρίσκεται στον Κεραμικό) ένα πολύ καλό hardcore live με 4 ελληνικές μπάντες. Μια μέρα πριν το live των θρυλικών ολλανδών BACKFIRE στην Αθήνα, οι θερμοί υποστηρικτές της Hardcore σκηνής μαζεύτηκαν για να υποστηρίξουν τις ελληνικές underground μπαντες. 

Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς και περίμενε να ανοίξουν οι πόρτες. Όσο ο κόσμος περίμενε απ’ έξω απο το μαγαζί, επικρατούσε το αλληλέγγυο κλίμα που επικρατεί στις hardcore συναυλίες: παρέα, συζήτηση, χαβαλές  και αύθονη μπύρα. Ωστόσο, οι πόρτες άνοιξαν κατά τις 21:00 και ο κόσμος άρχισε να κατεβαίνει κάτω (όσοι έχουν πάει στο  Zero γνωρίζουν ότι είναι ένα rock cafe το οποίο μέσα έχει σκαλιά που καταλήγουν σε ένα υπόγειο το οποίο χρησιμοποιείται σαν μουσική σκηνή). Ο συναυλιακός  χώρος του Zero γέμισε γρήγορα καθώς είναι αρκετά μικρός.

Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι BURIED BEFORE DAWN, μια πολύ καλή hardcore μπάντα από τη Θεσσαλονίκη. Παίξανε γύρω στο μισάωρο με πολύ δυναμική παρουσία, καθώς είχαν 2 εναλλασσόμενους  τραγουδιστές  με πολύ καλά φωνητικά και αρκετή επιρροή από thrash. Όση ώρα έπαιζαν, γινόταν πανικός μπροστά από τη σκηνή από το έντονο hardcore dancing και το circle pit.

Στη συνέχεια ανέβηκαν  οι αθηναίοι ROYALTY,  μια αρκετά καλή hardcore μπάντα η οποία τα τελευταία χρόνια δίνει δυναμικό παρόν σε όλα τα hardcore φεστιβάλ που γίνονται εντός Αθηνών. Παίξανε και αυτοί γύρω στο μισάωρο και άφησαν τον κόσμο αρκετά ευχαριστημένο.

Μετά ακολούθησαν οι BAREKNUCKLE, ένα συγκρότημα από τα Χανιά της Κρήτης  με πολύ ιδιαίτερο στυλ, επηρεασμένο από old school & new school hardcore. Παίξανε περίπου 45 λεπτά και επικράτησε έντονο hardcore dancing όσο παίζανε επάνω στη σκηνή καθώς ξεσηκώσανε αρκετά τον κόσμο με τα ιδιαίτερα ριφάκια τους, αλλά και με αυτά που έλεγε ο τραγουδιστής τους  (κατηγόρησε αρκετά τους φασίστες, γεγονός που μας έκανε να χαρούμε όσους παρακολουθούσαμε τη συναυλία). Οι BAREKNUCKLE παίξανε πρώτη φορά εκτός  Χανίων (όπως οι ίδιοι δήλωσαν) και αφήσανε πολύ καλή εντύπωση στον κόσμο που παρευρέθηκε εκει.

Τελευταίοι βγήκαν οι SOUNDKRASH, μια πολύ καλή Αθηναική Hardcore μπάντα η οποία έχει δώσει δυναμικό παρόν στην ελληνική Hardcore σκηνή από τις αρχές της δεκαετίας του 2010. Παίξανε σχεδόν ένα μισάωρο, καθώς θέλανε να παρουσιάσουν την καινούργια τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο “SHIPWRECK”.  Ξεκίνησαν να παίζουν με κάποια από τα πιο δυναμικά κομμάτια τους όπως το “SHIPWRECK” (τραγούδι από τον καινούργιο τους δίσκο, ομώνυμο με τον τίτλο του άλμπουμ)  και το “PULL YOUR PLUG” (από το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο “WARFARE” που κυκλοφόρησε το 2011). Όση ώρα έπαιζαν οι SOUNDKRASH ο κόσμος έδωσε πολύ πόνο μέσα στα mosh pit–circle pit και στο hardcore dancing. Υπήρξε και αρκετό humor, καθώς ο Νίκος (vocals του συγκροτήματος) έριξε αρκετό κράξιμο και ειρωνεία για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, την υποτιθέμενη «γιορτή των ερωτευμένων» η οποία ήταν και η μέρα που γινόταν το live. Τελευταίο κομμάτι που παίξανε ήταν μια διασκευή από τους  RAISED FIST  και στη συνέχεια ο περισσότερος κόσμος ανέβηκε πάνω στο bar για μια μπύρα, όπου έπαιζε DJ ο Αποστόλης από τους MY TURN.

Ήταν  ένα αρκετά καλό live, με δυναμικό παρόν από τα hardcore kids και σε έναν από τους ιδανικότερους Αθηναικους  χώρους για hardcore συναυλίες ο οποίος σου δίνει μια μικρή γεύση από την αίσθηση που είχε το CBGB της Νέας Υόρκης (παρόμοια αισθητική μπορώ να πω ότι έχει και το AN CLUB). Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν μια πολύ καλή «προθέρμανση» για το live της επόμενης μέρας.

Αργυρης(Hollistic View)

[/toggle][toggle title=”Συναυλία Αλλυλεγγύης ΕΡΤ @ Κλειστό Γήπεδο Περιστερίου”]

Πεμπτη βραδυ λοιπον και μια μεγαλη συναυλια λαμβανε χωρα στο Περιστερι.Συναυλια Αλληλεγγυης για τους απολυμενους εργαζομενους της ΕΡΤ.Ανθρωποι που εδω και οχτω μηνες βιωνουν την ανεργια και την κοροιδια της συγκηβερνησης.Ανθρωποι που ακομα περιμενουν να αποζημιωθουν,που περιμενουν να δικαιωθουν και να επιστρεψουν στο αυτονοητο,στην εργασια τους που με φασιστικο τροπο τους στερησαν τον περασμενο καλοκαιρι!!!

Εκει βρεθηκαν αρκετοι καλλιτεχνες οι οποιοι στηρηξαν και στηριζουν αυτη τη προσπαθεια των εργαζομενων της ΕΡΤ.Την βραδια ανοιξε ο κωμικος Σεραφειμ Σιλας με χιουμοριστικη αλλα και αιχμηρη διαθεση.Στην συνεχεια ξεκινησε το μουσικο προγραμμα της βραδιας με το συγκροτημα Τροπος να ανεβαινει στη σκηνη ξεκινοντας με ενα τραγουδι του Luccio Dallas αλλα και με το αγαπημενο “Τρελοι και Αγγελοι” στην συνεχεια τη σκυταλη πηρε η Λαικη Ορχηστρα “Μικης Θεοδωρακης”με την Σοφια Παπαζογλου και τον Λακη Χαλκια να μας τραγουδανε μεγαλες επιτυχιες του Μικη οπως “Διοτι Δε Συννεμορφωθην”,”Σαν τον Αετο”,”Ποιος τη ζωη μου” τραγουδια συνδεδεμενα με καθε μορφης παλης και αντιστασης στη συγχρονη Ελλαδα,ο Λακης Χαλκιας τραγουδησε με την ιδιαιτερη φωνη του αποσπασματα απο την “Ρωμιοσυνη” του Γιαννη Ριτσου.Ναταλια Ρασουλη η επομενη με το σχημα “Εδω Ειναι Του Ρασουλη”με αγαπημενα τραγουδια  του Μανωλη Ρασουλη οπως “Τιποτα δε παει Χαμενο”,” “Νοιωσε Με”,”Ποτε Βουδας Ποτε Κουδας”και βεβαια “Αχ Ελλαδα Σ Αγαπω”Μετα ακολουθησε το πολυφωνικο συνολο “Χαονια”απο την Ηπειρο με ενα παραδοσιακο κομματι.Η συνεχεια ακ0μα πιο ροκ μιας και στη σκηνη ανεβηκαν οι αγαπημενοι “Magic De Spell” ξεκινωντας την εμφανιση τους με το “Σαραγεβο”και μια καταπληκτικη διασκευη του Π.Τζαβελλα τον “Κυρ-Παντελη”εκλεισαν βεβαια με ενα απο τα ομορφοτερα κομματια της ελληνικης ροκ σκηνης “Εμενα Οι Φιλοι Μου”σε ποιηση της Κατερινας Γωγου.Επομενος στη σκηνη Γιαννης Χαρουλης,μοναχικος οπως ειπε και ο ιδιος και παρεα το λαουτο του μας τραγουδησε “Στις Χαραυγες Ξεχνιεμαι”,”Ελα Παρε Με”,”Πανω Σ Αργυρο Σκαμνι”και ακομα μια φορα μας ταξιδεψε.Οι ροκ καταστασεις συνεχιστηκαν με Κολλεκτιβα και βεβαια “Ο Δρομος Που Τραβαω”,”Avanti Popollo”,”Bella Chao” και οι οποιοι ξεσηκωσαν το κοσμο με την ενεργεια τους και το παθος τους,Μετα απο μια τετοια εμφανιση ο επομενος καλλιτεχνης ταιριαξε απολυτα Βασιλης Παπακωνσταντινου επι σκηνης και κομματια οπως “Ο Στρατιωτης”,”Τσε Γκεβαρα”,”Φοβαμαι”ηλεκτρισαν την ατμοσφαιρα.

Στην συνεχεια Ν.Τουλιατος και Γ.Σιδηρας με ομορφα κομματια,Θεμης Ανδρεαδης και Γιωργος Ζαμπετας(εγγονος)με λακιη μουσικη μας συντροφεψαν μεχρι και της 12.45 οπου στη σκηνη ανεβηκε ο πολυαγαπημενος μας Αποστολος Ριζος μαζι με τον Νικο Ζουδιαρη “Τι να Θυμηθω”,”Τα Δικα μου Ονειρα”ηχησαν τοσο ομορφα απο την ξεχωριστη και ιδιαιτερη φωνη του Αποστολη.Ελενη Τσαλιγοπουλου για το τελος με κομματι οπως “Χιλιες Σιωπες”μας καληνυχτησε τουλαχιστον εμας γιατι ο κοσμος ακομα υπηρχε στο γηπεδο και μας αφησε τη πιο γλυκεια αισθηση απο αυτη τη συναυλια.

Ηταν μια παρα πολυ ομορφη βραδια αφου ο σκοπος που εγινε ειναι τοσο σημαντικος οχι μονο για τους απολυμενους που σαφεστατα πλητονται αμεσα αλλα και για τη δημοκρατια μας γενικοτερα αφου ο τροπος που εκλεισε η ΕΡΤ θυμησε εποχες οπου η λογοκρισια του Τυπου εδινε και επαιρνε οπου δημοσιογραφοι εξοριζονταν η ακομα και σκοντωνονταν λογω των αποψεων τους και μας θυμιζει καθε φορα οτι τιποτα δεν δινεται ολα κατακτιουνται και ολα κερδιζονται με αγωνες,οπως ειμαστε σιγουροι οτι θα κερδιθει και αυτος ο αγωνας των εργαζομενων της ΕΡΤ με τη βοηθεια και συμαπαρασταση ολοκληρου του λαου.

Καλη συνεχεια στους αγωνες σας και εμεις θα ειμαστε παντα εκει να σας στηριζουμε!!!!

Ν.Θ-Γ.Σ

[/toggle][toggle title=”Εν Ψυχώ & Rockamora @ Architecture”]

Σάββατο βράδυ κ εμείς στα γνώριμα μονοπάτια του Ζωγράφου κάναμε στάση στην Αρχιτεκτονική! Έχουμε έρθει για να ακούσουμε τους Εν ψύχω και τους Rockamora που θα ανοίξουν τη σκηνή για απόψε…

Λιγο μετα τις 11 η σκηνή γεμίζει με 6 αντρικές φιγούρες… Τη σκηνή ανοίγουν οι Rockamora προσκεκλημένοι των Εν Χυχω στο live! Μουσική βόμβα θα χαρακτήριζε κανεις τις φωνές τους γέμισαν το χώρο όμορφες μουσικές… Μας εξέπληξαν θετικά εν´οψη της κυκλοφοριας του νέου τους δίσκου!

Το κοινο πλέον εχει ζεσταθεί, η ατμόσφαιρα εχει προετοιμαστεί και η σκηνή διψάει πια για τους ανεπανάληπτους “Εν Ψύχω”…!!! Λίγα λεπτα αργότερα και αφού τα σκηνικά τροποποιήθηκαν κατάλληλα για να υποδεχθούν την μπάντα, τα παιδια ανεβαίνουν στη σκηνή! Ο Στέφανος στο μπάσο, ο Γιάννης στα τύμπανα, ο Βασίλης στην κιθάρα και στη φωνή και ο άλλος Βασίλης παλι σε κιθάρα, φωνη και φυσαρμονικα. Οι Εν Ψυχώ ειναι στη σκηνή. Μας υποδέχτηκαν με έναν ρομαντικό δυναμισμό. Τέσσερις γνωριμες φυσιογνωμίες είχαν κυριολεκτικά κυριεύσει τη σκηνη! Οι δε φωνές τους μας “σκότωσαν” Εν… Ψυχρώ: Μια ευχάριστη έκπληξη για μας και για το κοινο οι φωνητικές ικανότητες των τραγουδιστών της μπάντας. Με ρεπερτόριο που εναλλάσσεται ανάμεσα στο ελληνικό και το ξένο παντα σε έντονο ροκ ύφος! Τραγουδια δικά τους, διασκευές παλιών ρεμπέτικων κομματιών σε μια πιο ροκ έκδοση και αγαπημένο ξένο ρεπερτόριο (απίστευτη η εκτέλεση του “Are you gonna be my girl?”) !!!

Τα παιδια έχουν ήδη κυκλοφορήσει τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο “Εν Ψυχώ”. Εμείς αφενός προσωπικά ως Σπύρος και Κατερίνα και αφετέρου ως ολότητα ο Octava Radio, να ευχηθούμε να κυκλοφορήσει το ίδιο επιτυχημένα και ο επόμενος δίσκος τους! Προτείνουμε σε όλους σας να τους ψάξετε, να τους ακολουθήσετε και να τους ακούσετε αν ψάχνετε κάτι φρέσκο και θέλετε να στηρίξετε την ελληνική μουσική.

Στοιχεία επικοινωνίας https://m.facebook.com/pages/Eν-ψυχώ-φάν-πέητζ-/162563747143405?id=162563747143405&refsrc=http%3A%2F%2Fwww.google.gr%2F&_rdr

Κ.Κ.-Σ.Λ(May Day)

[/toggle][toggle title=”Αργυρης Λουλατζης & On The Road @ ΣτΝ Club”]

Την Τεταρτη 5/2 φτασαμε αργα στο ΣτΝ club για να παρακολουθησουμε το live των Αργυρη Λουλατζη και On The Road.Με το που μπηκαμε στη σκηνη μαζι τους ηταν και ο Μ.Πασχαλιδης για μια φιλικη συμμετοχη οπως μας ειχαν ενημερωσει,μαζι τραγουδησαν τον Αμεθυστο ,Ονειρομαγια,Οσο Βαρουν τα Σιδερα,Ακροβατη,με το κοσμο ο οποιος ειχε γεμσει το ΣτΝ να τους αποθεωνει σε καθε στιγμη.Η δυνατη παρουσια του Παρασκευα(On the Road) η ηρεμη δυναμη του Δημητρη(On The Road) καθως και η μοναδικη παρουσια του Αργυρη μας εκαναν να παρακαλαμε να μην τελειωσει αυτη η εμφανιση ποτε.

Ηταν ενα βραδυ που πραγματικα δεν θελουμε να ξεχασουμε μιας και ακουσαμε αγαπημενα τραγουδια τοσο απο την προσωπικη δουλεια του Αργυρη οσο και των On The Road τους οποιους ακουγαμε και για πρωτη φορα ζωντανα..Τραγουδια οπως Αερας Παραδεισου,Στα ξορκια σου να αγιασω κ.α ηχησαν στα αυτια μας μοναδικα μιας και μεσα απο το ζωντανο προγραμμα μπορεις να τα νιωσεις ακομα περισσοτερο απ οτι στο ραδιοφωνο..Τραγουδια απο τους On the Road με το Χορο των Ξωτικων να κλεβει τη παρασταση αλλα και βεβαια το παραδοσιακο Πικροδαφνη με μια εντελως δοαφορετικη ενορχηστρωση και εκτελεση να σε ξετρελανουν κανοντας μας να μη σταματαμε το χειροκροτημα.

Πραγματικα το ταιριασμα τους στη σκηνη ηταν υπεροχο και μαζι με την παρουσια του Μιλτου συνεθεταν μια ιδανικη ομαδα που μας εκανε να περασουμε ενα πανεμορφο βραδυ εστω και για το λιγο που βρεθηκαμε εκει..Εξαιρετικοι και οι μουσικοι που τους συνοδευαν οι οποιοι εδωσαν το καλυτερο τους εαυτο και αυτο φανηκε απο την ανταποκριση του κοσμου

Ελπιζουμε και σε συνεχεια ειτε μαζι ειτε οχι γιατι ολοι τους αξιζουν πολλα-πολλα μπραβο γι αυτο το προγραμμα που μας παρουσιασαν.Καλη επιτυχια στα παιδια και οσοι μπορεσετε να  τους δειτε απο κοντα να το κανετε και δε θα το μετανοιωσετε!!

Ν.Θ-Γ.Σ(Σαν Το Σκυλο Με Τη Γατα)

[/toggle][toggle title=”Greeklish Babylon @ Ρυθμος Stage”]

Την Πεμπτη 6/2 βρεθηκαμε στο Ρυθμο για να δουμε απο κοντα τους αγαπημενους μας Greeklish Babylon..Μια μερα εξαιρετικη δυσκολη για live μιας και η βροχη που επεφτε απο το απογευμα μεχρι και τα ξημερωματα εκανε δυσκολη τη προσβαση, παρ ολα ταυτα ο κοσμος ηταν αρκετα ικανοποιητικος και ετοιμος για ενα πολυ δυνατο προγραμμα.

Τα παιδια ανεβηκαν στη σκηνη γυρω στις 23:00 Π.Συνοδινος στις κιθαρες Μ.Πορφυρης στο τσελο Π.Τολιος στα τυμπανα και Ν.Ζαδες στα πληκτρα και στις λουπες εκαναν μια εξαιρετικη εναρξη οπως αλλωστε σε καθε τους εμφανιση.Ενταση,παθος ηταν τα κυρια χαρακτηριστικα που βγηκαν επι σκηνης και ξεσηκωσαν το κοσμο που ηταν απο κατω.Τραγουδια γνωστα και αγαπημενα τοσο απο την προσωπικη τους δισκογραφια οπως οι Πανοπλοι,ο Νικος,Ασταρτη,Αιντε και Ξεχασα,Πως θα Σωθω κ.α οσο και αγαπημενες διασκευες οπως το Billie Jean,Kasmir,Atomic Soda,Αν ησουν Φιλος,και πολλα ακομα μας οδηγησαν σε ενα ακομα ομορφο ταξιδι στη ροκ και ηλεκτρονικη μουσικη…ΟΛΟΙ τους εξαιρετικοι με τα χαρακτηριστικα που τοσο χρονια τους ακολουθουν να βγαινουν σε ενα ακομα live και να μας δειχνουν οτι αυτος που αγαπαει αυτο που κανει με ολες τις συνθηκες το δειχνει και κανει αυτους που παρακολουθουν να μαγευονται καθε φορα..Ξεχωριστη στιγμη το νεο ορχηστρικο κομματι “Περιμενοντας τη Κιλλλοτινα” που απλα ηταν τελειο..

Τα παιδια συνεχιζουν τις εμφανισεις τους στο Ρυθμο καθε πρωτη Πεμπτη του μηνα με προγραμματισμενες εμφανισεις για την 6 Μαρτιου ,3 Απριλιου,1Μαιου και προτεινουμε σε οσους δεν πηγατε να τους δειτε να το κανετε και δεν θα το μετανοιωσετε.Εμεις απο τη πλευρα μας ευχομαστε καθε επιτυχια στους αγαπημενους φιλους γιατι εκτος απο εξαιρετικοι μουσικοι ειναι και υπεροχοι ανθρωποι πραγμα δυσκολο στις μερες μας..

Ν.Θ-Γ.Σ(Σαν το Σκυλο με τη Γατα)

[/toggle][toggle title=”La Poderosa @ Shelter”]

 O Octava radio επισκέφτηκε το στέκι Shelter στο Περιστέρι στην Ανθούπολη  στις 5/2/14. Εκεί είχε ραντεβού με τη μπάντα ‘’LA PODEROSA’’ που έπαιζε reggae και soul διασκευές.. Το live άρχισε στις δέκα και τέταρτο και έπαιξαν κομμάτια όπως το’’under my soul’’, ‘’I want to know you’’από Bob Marley,’’chase the devils’’,’’king of the Bongo’’,’’mr Poppy’’ από manu chao.Αυτο που μας έκανε εντύπωση ήταν η υπέροχη φωνή της τραγουδίστριας καθώς και η ενέργεια που έβγαζαν ως μπάντα. Τα παιδιά σε λίγες μέρες θα εμφανιστούν στο αερικό στο Ίλιον και στο Σπιρτόκουτο στα Κάτω Πετράλωνα.

 Σιούνας Αγησίλαος

[/toggle][toggle title=”Θ.Καππος,Γ.Αστριτης & Sun Of The Beach @ Γυαλινο”]

Πεμπτη 30/1 βρεθηκαμε στο Γυαλινο για να ακουσουμε απο κοντα τον αγαπημενο μας Θεολογο,αυτη τη φορα μαζι του ηταν ο Γιωργος Αστριτης και οι Sun of the Beach..Πρωτοι ανεβηκαν στη σκηνη τα παιδια απο τους Sun of the beach…μας επαιξαν κομματια οπως το wild things, Blister in the sun, Should i stay, Gazoline και πολλα ακομη..Τα παιδια ειναι μια φρεσκια πενταμελης μπαντα οι οποιοι ανηκουν στο χωρο της ροκ μουσικης και πραγματικα ειναι αρκετα καλοι,το κυριο χαρακτηριστικο τους περαν των υπολοιπων ειναι οτι η κιθαρα και το μπασο ειναι φτιαγμενα απο ενα περιεργο υλικο το οποιο ποτε δε μαθαμε πως λεγεται και βεβαια ειναι χειροποιητα…τους ευχομαστε καλη συνεχεια

Στη συνεχεια τη σκυταλη πηραν ο Θ.Κ και ο Γ.Α οπου ανεβηκαν μαζι στη σκηνη και ξεκινησαν με ενα αγαπημενο μας τραγουδι τα Καραβια μου καιω και στη συνεχεια εναλλασσομενοι ποτε ο ενας και ποτε ο αλλος μας συντροφευσαν σε ενα ομορφο μουσικο ταξιδι..Ακοσυαμε κομματια απο τις προσωπικες τους δουλειες καθως και πολλα και αγαπημενα μας απο την εντεχνη αλλα και ροκ ελληνικη σκηνη..Ηταν ενα προγραμμα που τα ειχε ολα.

Ο Θ.Κ για ακομα μια φορα εξαιρετικος εξαλλου λιγες εβδομαδες περασαν απο τη προηγουμενη του εμφανιση στο ΣτΝ,οσο για το Γ.Α που προσωπικα ακουγα για πρωτη φορα..θεωρω οτι ηταν πολυ καλος και σαν φωνη αλλα και σαν παρουσια..Πολυ ομορφα κομματια τοσο δικα του οσο και αλλων καλλιτεχνων ακουστηκαν απο τη φωνη του και μας γεμισαν  χαρα,μας ταξιδεψαν και μας εκανε να περιμενουμε την επομενη του εμφανιση..Ελπιζουμε και παλι σαν διδυμο μιας και το συγκεκριμενο σχημα ταιριαζε πολυ ομορφα

Καλη συνεχεια στα παιδια και καλες επιτυχιες

Ν.Θ-Γ.Σ(Σαν Το Σκυλο Με Τη Γατα)

[/toggle][toggle title=”Nastazia @ Πασαγιο8″]

Χθές 30/01/2014 γύρω στις δέκα μ.μ. επισκέφτηκα το “ Πασάγιο”, έναν καινούργιο χώρο διασκέδασης, κοντά στην Πλατεία Αμερικής. Έναν χώρο που μεταμορφώνεται από θέατρο σε μουσική σκηνή. Εκεί συνάντησα τους “ Ναστάζια”, μια  μπάντα, που όπως και οι ίδιοι μας είπαν, ερμηνεύουν στο σήμερα θρύλους της Τζάζ.

Η μπάντα αποτελείται από την τραγουδίστρια Ναστάζια, τον κιθαρίστα Μιχάλη Στεφανίδη τον ντράμμερ Βαγγέλη Κρητικό και τον μπασίστα Αλέξανδρο Μυλωνά. Η μπάντα υπάρχει από το 2010.

Το Live άρχισε στις έντεκα παρά και τα κομμάτια που ερμήνευσαν ήταν : τα ‘ Saint Thomas’, ‘ Terolido’, ‘Satin doll’, Caravan’, ‘Temptation’, ‘G-Baby’, ‘Why don’t you do right’ και πολλές άλλες επιτυχίες. Αυτό που είδαμε από την αρχή ήταν η τρομερή ενέργεια της Ναστάζια, η ζωντάνια της καθώς και η θεσπέσια φωνή της. Επίσης ο κιθαρίστας Μιχάλης Στεφανίδης μας κατέπληξε με τις φωνητικές του ικανότητες.

Δήλωσαν ότι στο μέλλον θα βγάλουν CD που θα είναι αντάξιο της Jazz μουσικής.

Τέλος ευχαρίστησαν τον OctaviaRadioγια την στήριξη και του ευχήθηκαν να συνεχίσει τον δρόμο της πληροφόρησης.

Κλείνοντας σας ενημερώνουμε ότι κάθε Παρασκευή, Σαββατο και Κυριακή, στον χώρο,  παίζεται η ρομαντική κομεντί “Δυο οριζοντίως” με την Ελίζα Σολωμού και τον Μελέτη Γεωργιάδη.

Σιούνας Αγης.

[/toggle][toggle title=”Bases @ View DC”]

Το Σάββατο 25.1.14 το Μαγεμένο Ταξίδι βρέθηκε στα Βόρεια Προάστια και συγκεκριμένα στο DCNorth, έναν υπέροχο διακοσμημένο χώρο, πάνω στο εμπορικό κέντρο των Μελισσίων για να παραβρεθεί στο live του συγκροτήματος  BASES. Οι BASES είναι ένα νέο συγκρότημα με δυναμικό rock ήχο. Ο Βασίλης Σαλογιάνης στο μπάσο και στη φωνή, ο Άκης Σιμόπουλος στα drums, ο Στέλιος Λάρδης και ο Γιώργος Κακάνη στις κιθάρες, ενώθηκαν και έκαναν τα πρώτα τους βήματα το 2009 στην Αθήνα.

Το live ξεκίνησε με μία ώρα καθυστέρηση γεγονός που δυσανασχέτησε αρχικά το κοινό, όμως το συγκρότημα από το πρώτο κίολας τραγούδι υπέδειξε την δυναμική της βραδιάς!! Το ρεπερτόριο πλούσιο και πολύ ιδιαίτερο γεγονός που ξεσήκωσε το κοινό. Συγκεκριμένα, οι ΒASES είπαν σαφώς τραγούδια από τον προσωπικό τους δίσκο «Τόσο μακριά… κι όμως τόσο κοντά» που κυκλοφορεί από την FinalTouch, αλλά και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που δεν κυμαίνονται σε rock ακούσματα. Για παράδειγμα ακούστηκαν τραγούδια όπως το «Άντεξα» του Σάκη Ρουβά και το « CarelessWhisper» από GeorgeMichael. To γεγονός αυτό, εξέπληξε ευχάριστα το κοινό και σε μία ιδιαίτερη συζήτηση με το συγκρότημα μας είπαν ότι αυτό είναι εν μέρει αυτοσκοπός των live τους γιατί θέλουν το εκάστοτε κοινό τους να διασκεδάζει.

Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά και οι BASES έδωσαν πραγματικά τον καλύτερο τους εαυτό με μια απόλυτα μεταδοτική ενέργεια που ξεσήκωσε ακόμη και τους πιο απαιτητικούς. Ανυπομονούμε για την επόμενη εμφάνιση του συγκροτήματος, για αυτό να είστε πάντα συντονισμένοι στον octavaradio για να μαθαίνεται πρώτοι τα καλύτερα!! 

[/toggle]